4 Julie 2013 Patensie
Handeinge 9:19b-31
Maak jy ook mense bang?
Ons almal
ken mos ‘n bangmaakstorie of twee? Dis deel van ons lewe baie van hierdie
bangmaakstories, eintlik van kindsbeen af het hierdie stories deel geword van
ons lewens. Bangmaakstories, kan natuurlik ook baie vererger word in jou
oorvertellings of selfs net in jou gedagtes. Dis baie keer nie eers gebasseer
of iets werkliks of selfs die waarheid nie... Ons gebruik dit baie keer tot ons
eie voordeel en dan veral ten koste van iemand anders waneer ons hierdie
bangmaakstories sou oorvertel. Dis asof mens partykeer net iets in die
oortreffende trap wil stel en iemand dalk wil afsit van iets...
Soms is dit eenvoudige stories wat vertel word
deur byvoorbeeld ‘n ouer wat vir ‘n kind “jok” deur te sê iets is sleg vir die
kind terwyl dit eintlik glad nie sleg is nie, die ouer wil net die lekkerding
dalk vir homself hou.
Of as ons
mekaar wil weghou van sekere plekke af, soos byvoorbeeld ‘n lekker hengelplek
dan sal ons mekaar dalk vertel hoe gevaarlik die rotse of seestrome byvoorbeeld
in daai area sou wees... Dis alles deel van ons lewens.
Met hierdie gedeelte wat ons sopas gelees het
het ons ook te make met ‘n tipe bangmaakstorie. Dis die storie van Saulus se
eerste optrede as gelowige...
Ons lees dat
almal in Damaskus eers verbaas was oor wat hy alles sou kwytraak deurdat hy nou
eweskielik getuig dat Jesus die Christus en Verlosser is(vers 21). En toe hy
eers in Jerusalem begin preek het kort daarna was die mense, ook die volgelinge
van Jesus, selfs bang vir hom gewees (vers 21). Dit was vir almal
onverstaanbaar dat die groot en wrede Saulus dan nou eweskielik teen sy aard in
getuig oor Iemand wat hy sy lewe lank tot nou toe nog vervolg en met geweld
verwerp het. Hulle kon nie verstaan hoe hy wat Saulus is dan nou eweskielik sy
deuntjie oor Jesus kon vernader het nie.
Die mense in
Damaskus het vir mekaar verbaas gevra: “Is dit nie die man wat in Jerusalem die
mense wat hierdie Naam aanroep, wou uitroei nie?” Hulle kon net nie mooi die
kloutjie by die oor uitkry nie. Dit het net nie gepas by die Saulus wat hulle
geken het nie....
Die volgelinge van Jesus in Jerusalem het hom
totaal nie vertrou nie... hulle het nie die vrede waarvan hy getuig het vertrou
nie. Hulle was seker dit was als dalk deel van sy plan om hulle vertroue dalk
te wen en hulle dan soos soveel ander gelowiges te vang en te vervolg. Hulle
kon ook nie, netsoos die mense in Damaskus, die situasie van hierdie nuwe
Saulus verstaan nie. Dit het net nie sin gemaak nie.... hulle was steeds bang
vir Saulus....en hierin lê baie van ons mense se dilemma...
Mense is ook
dalk bang vir jou, en as hulle nie bang is nie is hulle ook dalk versigtig vir
jou! Nou wat bedoel ek hiermee?
Wat ek
hiermee bedoel is dat baie mense ook maar nie lewens lei wat getuig van hulle
verbondenheid aan Liewe Jesus nie. Mense dwaal van die pad af en ander mense
sien jou vir wat jy regtig is: ‘n sondaar... hulle weet van jou dinge... hulle
hoor van jou (slegte) naam. En waneer jy dan die dag die Here aanneem en daar
‘n ommekeer in jou lewe kom, is mense geneig om ook in jou geval, netsoos met
Saulus, nie die vrede te vertrou nie.
Mense glo jou nie waneer jy begin getuig oor
Hom wat ook vir jou kom ontmoet het op jou lewenspad, soos wat die Here ook met
Saulus gemaak het op die Damaskus pad nie. Ons ken baie die gevoel van waneer
jy jou mond oopmaak, nadat jy lank dalk die moed bymekaar gemaak het (die Bybel
sê mos self dat ons almal nie apostels of dominees is nie en is nie almal ewe
gemaklik om te praat nie) dat iemand dan vir jou sal sê: “Nou wie’s jy om met
my oor God te kom praat? Jy het dan gisteraand nog op die drinkplek se tafels
gedans.... of jy vloek dan self...of jy is dan die hoof vloeker onder
ons...wie’s jy om my te wil konfronteer.... Ken jy hierdie gevoel? Het dit dalk
ook al met jou gebeur? Wel dis presies wat met Saulus gebeur het.
Die mense het
nie verwag dat Saulus hulle sal kom vertel van vrede en liefde nie, inteendeel hulle
het verwag dat hy veel eerder vir hulle sal kom leed aandoen. Netso ook dink mense
dalk van jou ook. Netso is mense dalk ook bang vir jou oor al die onvrede en sonde
wat jy dalk oor mense se pad gebring het....En juis omdat jy dalk al weet wat die
mense gaan sê, of hoe hulle gaan reageer op jou getuienis is jy bang om jou mond
oop te maak en te vertel van wat Jesus met jou kom doen het... Van wat Jesus dalk
veral op hierdie einste oobmlik in die kerk kom doen met jou.
Dis asof jy nie wil wys wat presies in jou hart
aangaan nie, dat jou hart nie meer behoort aan hierdie wêreld nie maar aan Jesus
self, want jy weet die mense rondom jou, hulle wat jou “ken” se reaksie gaan wees.
Maar weet jy
wat? Saulus is vir ons ‘n ongelooflike wonderlike voorbeeld hierin. Kyk mooi wat
sy reaksie op die mense was.... “Maar Saulus het al hoe kragtiger gepreek en die
Jode wat in Damaskus woon, in die war gebring deur te bewys dat Jesus die Christus
is....” En dis presies wat jy moet doen...moenie stilbly nie. Moenie aanhou om versigtig
of bang te wees vir wat die mense van jou getuienis gaan dink nie. Fokus op God
se wil en plan vir jou. Maak jou mond oop en getuig van Hom wat jou kom ontmoet
het hier in herdie Kerk....
Die uiteinde
van Saulus se gehoorsaamheid was uiters gesëend gewees omdat hy aanhou doen wat
God van hom gevra het. Hyt aanhou praat en getuig en preek ten spyte van die mense...
soveel so dat die kerk ‘n tyd van rus en vrede bleef het... en die ledetal het toegeneem
.....(vers31). Dis mos wat God hier met jou in hierdie kerk ook wil laat gebeur....
Komaan, staan op en en begin getuig van God se magtige dade in jou lewe. Vergeet
van alles wat jy verkeerd gedoen en gesê het en fokus op die toekoms, op die wenstreep,
op die erfenis van die ewige lewe!
Moenie dat
jou lewens-storie ‘n bangmaakstorie bly nie!
Post a Comment