Johannes 10:14 "Die troos van die doop"
POSTED BY Steven Sass on 19:46 under
25 Oktober 2015 Patensie Zola en haar vier dogters
Joh 10:14 Die troos van die doop

Ons was vanoggend getuies van die doop. Ons het gesing dat dit ons troos is dat ons gedoop is. Maar die doop het oor die afgelope paar jaar al hoe meer ’n omstrede saak geword. Sommige  lidmate het hulle laat  groot doop, omdat hulle dalk op een of ander manier voel die kinderdoop het dit nie vir hulle gedoen nie.

Ek wil nie vanoggend my in dié debat begewe nie. Ek wil net sê ek glo baie van die onsekerheid oor die doop spruit uit die feit dat ons nie regtig uit die hart bedoel wat ons gesing het nie: die doop troos mense nie meer nie. Dalk omdat ons nie altyd goed verstaan wat in die doop gebeur nie, of wat die doop bedoel is om te wees nie.


Hulle vertel dat Martin Luther op ’n keer, toe die duiwel hom erg lastig geval het, met ’n mes in sy lessenaar uitgekerf het: “Ek is gedoop!” Dís waaraan hy vasgehou het, waaraan hy homself én die duiwel herinner het toe dié met hom gesukkel het. Hy is gedoop. Hy behoort aan God en is nie beskikbaar vir die duiwel se nonsens nie.

Vir Martin Luther het die feit dat hy gedoop is, ’n verskil in sy geloofslewe van elke dag gemaak; dit was ’n anker waaraan hy kon vashou in tye van geloofsworsteling.

Hoekom? Wat presies is die doop dan, dat dit ’n mens kan troos? ’n Beeld wat my help as ek oor die doop dink, is dié van ’n boer wat sy lammers merk.Daardie lam word nie eers die boer se eiendom as die plaat in sy oor is nie; hy is dit van geboorte af. Maar die plaatjie sê vir almal wat die lam sien, dat dit die boer s’n is.

Iets daarvan is ook van die doop waar. In die doop kom God en kom merk Hy sy eiendom. Elkeen van ons wat gedoop is, het daardie merk. Ek en jy en Zola en haar vier dogters dra God se merk. Ons is Syne!

Nouja, as julle mooi na my voorkop kyk, sal julle nie ’n merk hier sien nie. En julle kan maar in die spieël gaan kyk by die huis; jy sal nie jou doopmerk kan sien nie. Maar dit beteken nie dat hy nie daar sit nie. Die lammetjies en die skape weet ook nie van die merk wat hulle aan die ore dra nie. Maar dit beteken nie dat hulle nie gemerk is nie. Want die merk is nie daar sodat húlle dit moet sien nie, die merk is daar sodat die boer en ander mense dit moet sien. En so werk die doopmerk ook. Al sien ons nie die merk van die doop hier aan ons voorkoppe nie, hy sit daar. Óns kan dit nie sien nie, maar God kan! Hy weet wie gedoop is, wie Syne is, sy eie spesiale kinders! En vir hulle pas Hy baie goed op, want hulle behoort mos aan Hom. Die Here Jesus sê hier in ons teks: Ek is die goeie herder. Ek ken my skape. Hy het ons dan self gemerk, soos Hy vanoggend ook vir Zola en haar dogters gemerk het.

Want dit moet ons baie mooi weet: Toe Zola en haar dogters netnou gedoop is, was dit nie sommer net ek wat daar gestaan en hulle gedoop het nie – dit was God self wat hom gedoop het! Daarom is hulle gedoop in die Naam van die Vader en die Seun en die Heilige Gees. Dit is God wat ons elkeen gedoop het. Hy het ons self gemerk, en daarom ken Hy ons elkeen baie goed, op ons name. Hoor wat sê die Here Jesus in die gedeelte wat ons gelees het (vs 3): Die ... herder ... roep sy skape op hulle name en lei hulle uit. En in vers 14 en 27 sê Jesus dit nog ’n keer: Ek ken my skape.

As ons nou so dink oor die skaapwagter wat sy skape op hulle name ken, moet ons nie aan ’n moderne boer dink wat sy skape in kampe hou wat met draad toegespan is nie, want in die tyd van die Here Jesus was daar nog nie so iets soos drade nie. Nee, in daardie tyd het die skaapwagter met sy skape na die weiveld toe geloop en die hele tyd daar by hulle gebly om hulle op te pas en te keer dat hulle verdwaal, of dat wolwe of ander roofdiere hulle kom vang. En as hulle nou na die weiveld moet gaan, dan jaag die skaapwagter hulle nie aan soontoe nie, nee; hy loop voor en hy roep sy skape, en omdat hulle hom ken en sy stem ken, loop hulle agter hom aan waar hy hulle wil neem (vs 4). Nou dink ek nie die klein ou lammertjies het van die begin af die skaapwagter se stem geken nie; hulle het sommer so agter hulle ma's aangeloop. Maar soos hulle ouer geword het, het hulle tog ook die skaapwagter se stem leer ken, en self ook geweet om agter hom aan te loop.

En so werk dit met die doop ook. Babatjies wat gedoop word, ken natuurlik nog nie die Here nie. Hulle sal nie self weet om agter Hom aan te loop nie. Maar hulle ouers ken die Here, en elke keer, net voor die babas gedoop word, belowe hulle die Here dat hulle hulle babas sal leer om ook die Here te leer ken, sodat, as hulle groot is, hulle self ook, net soos hulle ouers, agter die Here sal aanloop. Dan sal dit waar wees wat die Here in ons teksvers sê: Ek ken my skape, en my skape ken My.

Mag ek dit vanoggend vir julle vra, broer en suster, julle wat self kinders het, julle wat ook al hier voor die kansel met julle kinders gestaan het, vir God belowe het om jou kind te leer om Hom lief te hê: Doen jy dit nog getrou? Sal jou kinders, as hulle agter jou aanloop, op koers agter die Here Jesus aan wees? Leer hulle God se stem ken in jou huis?

Maar kom ek vat saam. Net soos ’n boer sy lammers merk, net so merk die Here sy kinders met die doop. Want Hy is lief vir ons, en wil ons graag oppas en bewaar.

Liewe gemeente, ons is die Here s'n! Hy het ons gemerk! Hy ken jou op jou naam, want jy is vir Hom belangrik!

Kom ons lewe dan soos die Here se kinders, soos gedoopte mense!

Amen.

Rigters17 en 18 "Selfgemaakte godsdiens"
POSTED BY Steven Sass on 05:41 under
Oktober 2015 Patensie
Rig 17 en 18: Miga se selfgemaakte godsdiens

Kyk, dis natuurlik ’n groot probleem as elkeen doen wat reg is in sy eie oë. Elkeen maak soos hy lus het. Soos Miga (lees Rig 17:1-6). Hy het besluit hy wil sy ma se geld hê, toe vat hy dit eenvoudig. Nogal 13kg silwer. Maar toe hy hoor sy ma spreek ’n vloek daaroor uit, raak hy bang, en gee dit gou terug.

Maar toe is sy ma bang die silwer bring vir haar ellende, want sy het dit dan vervloek! Wat nou gemaak? Toe besluit sy Miga moet daarvan ’n afgodsbeeld maak. Want Miga het sy eie tempel gehad, en daarin was daar al klaar ’n paar beeldjies. Maar niks was so mooi soos hierdie silwer afgodsbeeld wat hy nou het nie. Die feit dat die Here in sy Wet dit uitdruklik verbied dat ’n mens ’n beeld mag maak en dit aanbid, pla hom blykbaar nie.
’n Tempel het natuurlik ’n priester ook nodig, en daarvoor het Miga ook ’n plan: hy stel sommer sy eie seun as priester aan.

Dit was alles natuurlik heerlik gerieflik. Om jou eie tempel op jou werf te hê, en jou eie priester, en alles. Daar was natuurlik die groot heiligdom van die Israeliete by Silo, waar die priester Eli en die ark van God was, en waar Samuel groot geword het. Dit was nogal nie ver van Miga af nie (net ’n paar kilometer), en al die Israeliete was veronderstel om daar te gaan offer. Maar dit was darem regtig onnodige baie moeite as jy net sowel op jou eie werf jou godsdiens kan bedryf.

Dit laat my dink aan die mense wat deesdae hulle eie kerk sommer by die huis hou. Jy luister kerk in oor die radio of jy kyk die TV se godsdiensprogramme. Dis mos heeltemal genoeg. Waarom sou jy dan nog die moeite doen om elke Sondag kerk toe te kom as jy sommer net daar in jou huis jou godsdiens kan bedryf?

Miga was behoorlik in sy skik met sy eie kerk op sy werf. Dit kan amper nie beter nie. Maar kom ons lees nou verder: Lees Rig 17:7-13

Dit gáán nog beter, want op ’n goeie dag daag daar ’n werklose Leviet by sy huis op. En dit was boonop nie sommer enige Leviet nie, hy was niemand minder nie as ’n kleinseun van die groot volksleier Moses! Sy naam was Jonatan, lees ons in 18:30. En Miga stel hom op die daad as sy priester aan. Wat van sy eie priester-seun geword het, weet ons nie. Hy moes seker nou weer gaan boer op sy pa se plaas. Want Miga het besef hy het so ’n bietjie gekroek. Net Leviete mag eintlik priesters gewees het, so sy eie seun was nie regtig-egtig ’n priester nie. Maar hierdie Jonatan was enige tempel-eienaar se droom. Die kleinseun van Moses! En Miga is doodgelukkig. Hoor wat sê hy: “Nou weet ek die Here sal vir my goed wees, want die Leviet het my priester geword!”

As ’n man darem sy eie tempel en priester het, móét die Here mos vir jou goed wees. Die Here sal tog sien dat hy dit goed bedoel, dat hy baie geld bestee het aan die oprig en instandhouding van die tempel. Hy betaal tot sy priester ’n salaris. Nee wat, nou is hy reg vir die lewe, want hy het gesorg dat God aan sy kant is.

Miga het ’n baie belangrike ding nie verstaan nie. Hy het die belangrikste ding in die godsdiens nie verstaan nie, en dit is dat ’n mens nie maar net die regte klomp goed bymekaar kan sit en dan is jy reg nie. Om die Here te dien en eer, vra meer as ’n tempel, om maar liewer nie te praat van die afgodsbeeldjies daarin nie, en ’n priester wat offers bring! Om die Here te dien, vra liefde vir God, en daarom ook gehoorsaamheid aan Hom. Dit het Samuel later vir koning Saul moes uitspel in 1 Sam 15:22,23: Is brandoffers en ander diereoffers net so aanneemlik vir die Here as gehoorsaamheid aan sy bevel? Nee, gehoorsaamheid is beter as offerande, om te luister is beter as die vet van ramme. Weerspannigheid is net so erg as die sonde van waarsêery; eiesinnigheid net so erg as die bedrog van afgodery.

Hierdie is ’n woord wat ons almal maar dikwels weer moet hoor: ons kan nie God se seëninge koop met ons godsdienstigheid nie. En nou praat ek nie eers van eiesinnige godsdienstigheid nie! God se genade is nie te koop nie! Hy gee dit verniet vir almal wat Hom liefhet en vir Hom in gehoorsaamheid dien elke dag.

Maar wag, terug na ons verhaal. Terwyl Miga daar in die Efraimsberge vir hom sy eie kerk gestig het, het ander Israeliete van die stam Dan problem...
 Hulle is nie tevrede met die grondgebied wat hulle in die suide van Kanaän gekry het nie, en nou soek hulle nuwe blyplek in die noorde. En die vyf verkenners wat die soekwerk moet gaan doen, kom op hulle reis by Miga se plek uit, en priester Jonatan wys vir hulle sy mooi tempel, en hy spreek die Here se seën oor hulle onderneming uit. Die manne kry toe ’n wonderlike plek, Lajis, waar hulle sal kan gaan woon, en gaan terug huis toe om dit vir hulle mense te vertel. En daar trek hierdie klomp mense, met o.a. 600 gewapende soldate, weg uit Sora en Estaol om Lajis te gaan verower. Op pad gaan hulle weer by Miga se huis verby. Toe hulle daar kom, kry hulle die plan om die afgodsbeeldjies te gaan afvat en saam met hulle na hulle nuwe tuiste te neem. Hulle het mos die 600 soldate by, wie sal hulle kan keer?


Kom ons lees nou verder aan die verhaal: Rig 18:18 -20
Die priester Jonatan wou nog keer, maar sommer gou-gou praat hulle hom om om saam met hulle te kom. En hy help selfs om die afgodsbeeldjies te steel! Want as jy ambisie het, sal jy mos veel eerder priester vir ’n hele stam wil wees as vir ’n enkele gesin! Ek meen, ’n kleinseun van Moses is tog vir groter dinge bestem as vir ’n gewone ou huiskerkie!

Die mense van Dan het net soos Miga geredeneer. Hulle wou die tekens van God se teenwoordigheid en guns hê – die efodbeeld en afgodsbeeldjies en die priester – en hulle het nie omgegee hoe hulle dit in die hande gekry het nie. Vandag kry jy nog steeds mense wat die tekens van God se genade wil hê. Daarom trou hulle in die kerk, laat hulle kinders doop, sorg dat die kinders die Sondagskool en katkisasie bywoon – sonder dat hulle die Here self ken.

Die probleem is net: as jy ’n selfgemaakte godsdiens het, het jy nie regtig iets nie. Dit ontdek Miga ook daardie dag. Toe hy die diefstal ontdek, sit hy hulle agterna en skree dat hulle sy goed moet los. En dan lees ons: Lees Rig 18:23-26:

Dis seker een van die mees patetiese uitsprake in die Bybel: “Julle het my god wat ek gemaak het, gevat en ook my priester, en nou gaan julle weg. Wat het ek nou oor?” As ’n mens jou godsdiens só inrig dat dit jóú pas, sus dit dalk jou gewete vir ’n ruk, maar, so ontdek Miga daardie dag, dit is vir jou niks werd nie, want God is nie daarin nie. Só ’n godsdiens kan jou nie deur die lewe dra nie. So ’n godsdiens kan jou nie by God uitbring nie. Enigiemand kan dit van jou afvat.


So die vraag is: waaroor gaan dit vir ons in die kerk? Om die nakom van ’n klomp rituele? Oor kerk toe gaan en bid en dankoffer gee? Want as dít ons siening van Christen-wees is, is ons nie veel anders as Miga nie. Christenskap is nie ’n godsdiens nie, dis ’n lewenswyse; dis nie die nakom van ’n stel reëls en rituele nie, dis die navolg van ’n Persoon, Jesus Christus, en die lewe in verbondenheid met Hom. Dis ’n verhouding wat hoe langer hoe meer groei en verdiep en waar jy nie maak soos jý wil nie, maar soos God in sy Woord ons leer.
Mag ons elke dag nader aan Jesus leef!

1 Johannes 4:7-21 Ons moet God se liefde sigbaar maak
POSTED BY Steven Sass on 20:20 under
11 Oktober 2015 Patensie
1 Joh 4:7-21 Ons moet God se liefde sigbaar gemaak

Ons lewe in ’n tyd waarin die Evangelie soos nog nooit tevore in die geskiedenis nie beskikbaar is vir mense. Die Bybel is die top boekverkoper sedert die uitvinding van die boekdrukkuns. Trouens, ek dink in die meeste van ons huise is daar ’n hele paar Bybels. In my studeerkamer alleen is daar 25 Bybels, bo en behalwe die 10 verskillende vertalings wat ek op my rekenaar het. En behalwe die Bybels is daar geestelike leesstof in oorvloed beskikbaar. Dan is daar die geestelike tydskrifte, geestelike video’s, gospelmusiek en geestelike programme oor radio en TV, en Radiokansel . . . Kortom, nog nooit in die geskiedenis van die mensdom was die Evangelie só beskikbaar soos vandag nie.
En tog is dit vandag nog net so moontlik om aan al dié boodskappe te ontkom as jy wil. ’n Radio of TV kan jy afskakel, die kerk kan jy vermy, en jy hoef nie ’n Bybel te besit of ’n geestelike boek te lees as jy nie wil nie. Om die waarheid te sê, ek dink dis vandag, in die naam van godsdiensvryheid, makliker as vroeër om jou ore toe te druk vir die verkondiging van die Evangelie. Baie van ons het grootgeword met skole waar die Bybel baie sigbaar en hoorbaar is; deesdae is daar al meer druk op skole om geen godsdiens te hê nie, kwansuis omdat dit diskriminerend is..
Hulle vertel mos die storie van die seun wat so opgewonde was omdat sy ouer broer se popgroep ’n CD gemaak het. Hy het dadelik vir hom die CD gaan koop. Sy broer was nogal verbaas daaroor, want sy boetie het nooit ’n geheim daarvan gemaak dat hy niks van dié groep se musiek hou nie. Toe hy sy boetie vra hoekom hy dan die CD gekoop het, sê hy: Dis vir my so lekker, want nou kan ek dit afskakel sodra dit begin speel.
En so het daardie mense besluit wat die Bybel uit die skole wil ban: Hulle skakel die Evangelie af in hulle kinders se lewe. Nee! sê Johannes. Dit kan nie gebeur nie! Want al is dit so dat ons God nie kan sien in hierdie wêreld nie (vers 12), is Hy nie afwesig nie, en kan Hy nie vermy of afgeskakel word nie. Want, sê Johannes, Hy word sigbaar en hoorbaar deur óns, sy kinders, as ons liefhet. Niemand het God nog ooit gesien nie, maar as ons mekaar liefhet, bly God in ons en het sy liefde in ons sy doel volkome bereik. Dít is ons roeping in hierdie wêreld: om God sigbaar te maak vir hulle wat Hom andersins nie kan sien nie. Want God wíl gesien kan word. Hy wíl geken word. Hy wíl hê die hele wêreld moet weet hoe lief Hy ons het, hoe betrokke Hy by ons is, hoe Hy vir die wêreld sorg.
Het jy al gewonder hoekom daar ’n wêreld is? Hoekom ons hier is? God het mos nie nodig gehad om alles te maak nie! Hy kon mos lekker daar in die hemel gebly het sonder al die moeite van ’n skepping wat Hy moet onderhou, en mense met wie Hy moet sukkel. Die antwoord is: God is liefde. Dit is in sy wese om lief te hê, en daarom móés Hy die wêreld maak, sodat ons daarop kan wees, sodat Hy ons kan liefhê. En toe die mens die rug op Hom gedraai het, het Hy nie gerus nie, totdat Hy ons teruggewen het en die mens weer met Homself versoen het. Daarom het die Seun van God mens geword. God se liefde het Hom aarde toe gedrywe, om ons te kom red. God het die wêreld so lief gehad, dat Hy sy enigste Seun gegee het, sodat dié wat in Hom glo, nie verlore sal gaan nie, maar die ewige lewe sal hê (Joh 3:16).
Jy en ek is hier, omdat God liefde is, omdat Hy liefhet. Omdat die lewe sonder ons vir Hom ondenkbaar is. Daarom het Hy ons gemaak, en kom red. En daarom het die Seun van God mens geword en onder ons kom woon; daarom is die Gees op Pinksterdag uitgestort op die gelowiges: omdat God se liefde Hom uitdryf na ons toe, omdat Hy by ons, sy geliefdes, wil wees, in ons wil woon, elke dag.
Natuurlik, as jy God se kind is en God deur sy Gees in ons woon, kan jy nie dieselfde bly nie. Dan begin jy hoe langer hoe meer soos Jesus lyk, soos God lyk, soos Hy dink, soos Hy optree – dan begin jy hoe langer hoe meer ook, soos Hy, liefhê. Begin sy liefde jou ook uitdryf na ander toe. En só word God sigbaar in hierdie wêreld. In jou en my lewe, en in ons liefde, sien mense vir God. En terwyl mense die radio kan afskakel en kan weier om ’n Bybel oop te maak of ’n erediens by te woon, kan hulle jou en my nie afskakel nie. So word jy en ek God se stem, God se hande, God se omgee, God se liefde in ander mense se lewens. So word ons deel van God se liefdesuitreik na mense wat verlore is.
Dit is wat op daardie eerste Pinksterfees gebeur het: toe die Heilige Gees op die dissipels gekom het, het hulle onmiddellik na die mense om hulle begin uitreik. God het só sigbaar geword in hulle lewens, dat daar op daardie selfde dag omtrent 3000 mense tot bekering gekom het.
Ek droom van ’n dag dit dit ook van ons kerk waar sal wees: die Heilige Gees só in jou en my woon en werk dat ons soos Jesus sal begin lyk en liefhê! Dat ons Hom toelaat om só in ons te leef dat ander Hom in ons kan sien! Dat ander God in ons kan ontmoet! Dat sy liefde so deel van ons lewens sal word dat dit ons sal uitdryf na ander toe! Na die duisende wat verlore gaan om ons! Na daardie vrou wat saam met jou werk, of dalk die persoon wat langs jou woon, of saam met jou sport beoefen, of in die klas langs jou sit! Dat sy liefde ons só sal dryf, tot by die straatlopers wat kom aanklop vir ’n stukkie brood! Dat God se liefde deur my tot by hulle gekom!
“Julle is die lig vir die wêreld,” het Jesus gesê. In ons word God se liefde sigbaar, skryf Johannes.
Mag die weredl God sien in ons, die lidmate van die NGKerk in die Gamtoos!

Amen.