POSTED BY Steven Sass on 06:23 under

Vrede
Luk.2:10-14
Fil.4:4-9
“Vrede laat ek vir julle na; My vrede gee Ek vir julle.” (Joh.14:27)
“En God wat vrede gee, sal by julle wees.” (Fil.4:9)
Jesus word genoem die “Vredevors, Immanuel, God met ons”. Die engele sing met Sy geboorte “vrede op aarde vir die mense in wie Hy ‘n welbehae het.” Ons lees op ‘n ander plek in die Bybel oor Jesus se verskyning aan Sy dissipels na Sy opstanding en twee keer groet Hy hulle met “Vrede vir julle.” Maar wat beteken hierdie “vrede”.


Die woordjie ‘Vrede’ het eintlik so baie dimensies.... Wat kom onmiddelik in jou gedagtes op as jy hierdie woordjie hoor? Dink jy dalk aan ‘n koerantopskrif wat lui: “Vrede in Midde-Ooste bewerkstellig” of dalk “Vredesamesprekings op Wes-Kaapse –plase gaan steeds voort”. Of dink jy eerder aan vrede in die lyn van “rus en vrede”, ‘n komende vakansie by die see of êrens in die natuur.

Die HAT het twee definisies van ‘vrede’, nl. “die afwesigheid van oorlog of konflik” of “ ‘n innerlike gevoel van rus en kalmte; algehele tevredenheid”.


William Wordsworth het eenkeer gesê dat vrede die kernkomponent van alle geluk is. Alle mense streef geluk na. Maar, om gelukkig te wees, moet die mens in vrede lewe. Vrede met jouself (innerlike vrede), met jou medemens, met die natuur (om in harmonie met die natuur te kan saamleef) en met die ‘godheid’.
In ‘n wêreld wat gestroop is van vrede, vol geweld, misdaad en oorloë, kom God in hierdie Adventstyd(Kerstyd) en raak te midde van die onstuimigheid in en om ons, ons harte aan met Sy vrede – vrede wat alle verstand te bowe gaan.
Nou kan die vraag gou by ons opkom: Is dit moontlik om waarlik God se vrede te ervaar en daarin te lewe te midde van ons en die wêreld se huidige omstandighede?
Jou omstandighede, sonde, vrees, onsekerheid, twyfel en talle ander emosies skep voortdurend konflik in die mens. God se vrede werk in ons harte om ‘n einde te maak aan hierdie negatiewe belewenisse sodat ons werklik vrede kan beleef. God se vrede het in die eerste plek nie met uiterlike omstandighede te doen nie – dit gaan hier oor jou verhouding met God en jou houding teenoor die lewe vanuit jou verhouding met God.
Daarom kan ons Jesus se vrede nie in aardse woorde omskryf nie – dalk juis daarom dat Hy bevestig dat Sy vrede nie wêreldse vrede is nie (Joh.14:27).

God se vrede word slegs in verhouding met Jesus Christus bewerkstellig. Daarom dat Fil.4 dit duidelik maak dat ons alles wat ons pla,waaroor ons besorg is, in gebed aan God kan bekend maak en dat God se vrede, wat alle verstand te bowe gaan, oor ons harte en gedagtes die wag sal hou in Christus Jesus. Interessant, daar word nooit belowe dat ons omstandighede noodwendig gaan verander nie!
En dis die boodskap van Kersfees: van hoop en liefde in ‘n gebroke wêreld - van VREDE - van Christus wat ‘n verskil kom maak in mense se lewens.


Maar wat beteken dit vandag vir my en jou, en meer nog, wat kom vra dit van ons? Wat maak ons met hierdie vrede van die Here?
Eerstens dink ek moet elkeen van ons in hierdie Kersfeestyd tyd maak om eerlik en ernstig na te dink oor Jesus, oor ons verlossing, oor Kersfees en oor ons lewe. Oor die verskil wat Jesus in my lewe maak, of behoort te maak. Oor my eie idee en belewenis van Kersfees, wat natuurlik die hele tyd gebombardeer word met die wêreld se gekommersialiseerde en gesekulariseerde idees van Kersfees.

Om dankie te sê vir Jesus – dat Hy Homself verneder het (Fil.2) en aarde toe gekom het, al het Hy geweet wat vir Hom wag. Dat Hy ook vir my vrede gebring het – vrede met myself, met my medemens en die natuur, en met God.


Tweedens dink ek moet ons dit dan met iemand deel. Al is dit net deur naas die “Geseënde Kersfees”, ook iets te sê soos “Mag Jesus vandag ‘n verskil in jou lewe maak” of “Mag Jesus se vrede jou omhels op hierdie dag”. Kom ons deel die ware boodskap van hoop en vrede met ons kinders, met ons familie en met ons vriende. Maak tyd op Oukersaand om oor Jesus te gesels, saam met die feesvieringe, die groot eet en oopmaak van geskenke. Kom ons deel die ware boodskap van Kersfees met mekaar. Want dan sal ons ook deel hê aan die ware vrede en vreugde van die Kersgety.


En derdens dink ek moet ons as Christene, as kerk, as liggaam van Christus, deur fisiese dade draers wees van God se vrede en liefde. Om Jesus se hande en voete te wees hier op aarde. Om vreugde te bring waar daar droefheid is, om blydskap te bring waar daar hartseer is, om dié wat moedeloos is op te beur. Kom ons elkeen maak in hierdie weke voor Kersfees ‘n daadwerklike verskil in iemand se lewe. Maar kom ons maak ook vrede met die mense om ons! En nie aardse vrede wat gekoppel is aan voorwaardes en kontrakte nie – God se onvoorwaardelike vrede. Vra God om jou te wys in wie se lewe Hy hierdie week deur jou ‘n verskil wil maak. Hy sal jou wys.


Mag God ons elkeen hierdie Kersfees opnuut ontmoet en mag Sy vrede, vreugde en liefde ons inspireer tot diens aan Hom en aan mekaar.
Ek wil vnaoggend se boodksppie afsluit met die gebed van St. Franciskus van Assisi:

Here, maak my ‘n instrument van U vrede. Waar daar haat is, laat my liefde saai; waar daar onreg is, vergifnis; waar daar twyfel is, geloof; waar daar wanhoop is, hoop; waar daar duisternis is, lig; waar daar droefheid is, blydskap. O Goddelike Meester, gee dat ek nie soseer sal soek om getroos te word nie as om te troos; om verstaan te word nie as om te verstaan; om bemin te word nie as om lief te hê. Want dit is deur te gee dat ons ontvang; dit is deur te vergewe dat ons vergewe word; en dit is deur te sterwe dat ons tot die Ewige Lewe gebore word.
POSTED BY Steven Sass on 05:32 under
9 November 2014 Patensie
Vreemde vouens?
Nehmeia 13 :23-31
In die laaste hoofstuk van die boek Nehemia word vertel dat dinge erg skeefgeloop het tydens die afwesiheid van Nehemia. Die priester Eljasib het ‘n kamer in die tempelkompleks vir Tobija ingerig; die Leviete en sangers moes hulle diens in die tempel staak omdat die mense nie hulle beloofde offergawes gebring het nie; die Sabbat is nie onderhou soos hulle plegtig belowe het nie en baie mans het met vreemde vouens getrou...

 So tree verval in op alle lewensterreine. Die inrigting van die kamer vir Tobija dui op politieke verval, die nie-onderhouding van die tempel en nie-gee van offergawes sowel as die nie-onderhouding van die Sabbat dui op godsdienstige verval. Die ondertrouery met mense uit ander volke dui op sosiale verval...en dit alles het baie ernstige godsdienstige implikasies.

In al die gevalle het hulle die plegtige onderneming wat hulle volgens hoofstuk 10 gemaak het, vergeet. Ons het in Nehemia 13:1-3 gelees dat hulle na die boek van Moses gelusiter het en op grond van wat hulle gelees het, opgetree het. Toe hulle besef dat hulle nie met Ammoniete of Moabiete mag trou nie, het hulle almal wat van gemengde herkoms was, van Israel afgeskei (Neh. 13:3) Tydens die verloop van ‘n relatief kort tyd wat Nehemia geneem het om terug te gaan om aan die koning verslag te doen en om vir ‘n tweede termyn aangstel te word as goewerneur, trou hulle alweer met vrouens van Asdod en met Ammonitiese en Moabitiese vrouens.

Nehemia moes tot sy skok ontdek dat van hulle kinders Asdods of ander tale praat...die kinders het die tale van hulle ma’s gepraat, hulle word opgevoed in die taal van hulle ma’s. Dit beteken dat hulle ook in die kultuur en godsdiens van hulle ma’s opgevoed is. Wat meer is, hierdie kinders kon nie eers Judees, die destydse vorm van Hebreeus, praat of verstaan nie. Dit beteken dan mos dat Hebreeus nie die husitaal was nie.

Die pa’s was afwesig in die opvoeding van die kinders, en dit het baie implikasies gehad. Dit het onder andere beteken dat die kinders nie die wet van Moses of selfs die Ou-Testamentiese boeke wat toe al bestaan het, kon lees of verstaan nie. Met ander woorde, hulle godsdienstige opvoeding het daaronder gely. Hulle is nie opgevoed as kinders van die Here nie.

En dit is waaroor dit hier gaan. Nie oor die huwelike met vrouens uit ander volke as sodanig nie, maar eerder oor die impikasies wat dit gehad het vir die opvoeding van die kinders en veral die godsdienstige opvoeding en die aanbidding van die Here. Daarom word daar verwys na Salomo en wat gebeur het as gevolg van sy sonde en hoe Israel tot ‘n val gekom het as gevolg van “vreemde vroue” en hulle invloed op koning Salomo. Nou vang die mense dieselfde dinge aan. Leer mense dan nooit uit die geskiedenis en die foute van ander nie?

Nou kan ons maklik redeneer dat huwelike tussen mense van verskillende volke en tale vandag nie meer gesien kan word soos in die tyd van Nehemia nie, maar dan mis ons die punt. Dit gaan nie net om huwelike nie, maar eerder die impikasies daarvan. Dit gaan eerder oor die opvoeding van kinders en die aanbidding van die Here! En dis mos nou aktueel!

Dit kan nie ontken word dat ons ‘n krisistyd ten opsigte van ons kinders se opvoeding beleef nie. Nou kan ons  maklik die skuld vir die agteruitgang in die opvoeding van ons kinders voor ander mense/die regering se deur gooi. Maar ons moet eerder die hand in eie boesem steek. Wat leer ons kinders by die huis? Wat sien hulle? Wat hoor hulle?Is ons pa’s betrokke by die opvoeding van ons kinders? Watter voorbeelde stel ons vir ons kinders? Mens wonder soms of ons kinders nog “die taal van die Bybel” verstaan? Of is die “taal” wat in ons huise geleer word die van haat en selfsug en materialisme en so aan?

Die ondertrouery het in Nehemia se tyd ook die gevolg gehad dat die hele gesin nie die Here aanbid het nie. Die feit dat die mans Hebreeus kon verstaan en derhalwe kon deel in die aanbidding van die Here, en nie die vrouens en kinders nie, kon selfs daartoe lei dat die gesin as geheel nie die Here aanbid het nie.

 Die vraag kan dan gevra word of dit ook nie vandag een van ons probleme is nie. Hoeveel gesinne aanbid die Here as gesinne? Hoe dikwels word kinders nie sommer net kerk toe gestuur nie? Of kom vrouens of mans alleen kerk toe? Meer nog: voed ons ons kinders so op dat  hulle die Here aanbid en dien en orals en altyd volgens Sy Woord leef?

Nehemia was so kwaad toe hy hierdie wanpraktyke sien en die gevolge daarvan besef, dat hy woedend geword het. “Ek het met die mense geraas, hulle vervloek, party van hulle geslaan, hulle hare uitgetrek en hulle voor God ‘n eed laat aflê: Julle sal julle dogters nie laat trou met die heidene se seuns en hulle  dogters nie met julle seuns of met julleself nie” (Neh. 13:25). Dat Nehemia hieroor baie sterk gevoel het, is duidelik. Hy het nooit vantevore so opgetree nie. Dis asof hy homself verloor in sy woede.

Drastiese stappe is geneem om toe te sien dat die opvoeding van kinders en die aanbidding van die Here suiwer gehou word..... Is ons bereid om dieselfde te doen?


Nehemia sluit af met ‘n gebed. Nehemia bid dat die Here sal onthou hoe die mense, insluitend die priesters en Leviete die aanbidding van die Here besoedel het. Hy bid ook dat die Here sal onthou dat die diens aan die Here herstel is. So eindig die boek met ‘n verwysing na verval maar met die klem op herstel. Daar was nou hoop omdat die verhouding met die Here herstel is....mag dit ook ons gebed wees: dat die Here sal onthou dat ons ook opgetree het in tye van agteruitgang en verval en dat ons bygedra het tot die heropbou van die gemeenskap en die aanbidding van die Here.
POSTED BY Steven Sass on 20:12 under
                                                                  2 November 2014 Patensie
                                         GEESTELIKE GEBOORTEMERKE (Belydenisaflegging)
                                                                   Skrif: 1 Johannes 5: 6-13
Asemhaling/polsslag/oogrefleks/bloeddruk. Aan hierdie lewensfunksies weet jy met sekerheid dat iemand fisies lewe. Net so kan jy ook met sekerheid weet of jy geestelik lewe en of die Heilige Gees 'n werk in jou lewe gedoen het. Johannes gee in sy 1ste brief 'n hele aantal sulke lewensfunksies om sy lesers te help om met sekerheid te weet dat hulle gered is. Die woordjie “weet” kom meer as 20 keer voor. 'n Groot blydskap kom in 'n mens se hart wanneer jy ontdek dat die Here 'n egte werk in jou lewe gedoen het nie waar nie?

 Natuurlik berus 'n mens se sekerheid-van-redding altyd primêr op God se Woord/beloftes, nie op iets wat jy in jouself sien/voel nie. 'n Mens se innerlike is baie bedrieglik, jy kan nie waag om sekerheid dáárop te bou nie (Jer 17:9). Daarom laat Johannes geen twyfel wáárop egte sekerheid gebou word nie. Hy sê God het sélf 'n magtige beloftewoord gegee & daardie Woord is jou sekerheid wanneer jy jou vertroue daarop geplaas het (5:10).

Ons vertrou so maklik op mense se beloftes aan ons, hoeveel te meer behoort ons nie die Here se belofte te glo nie? (v9). En wat presies is Sy belofte? Hy HET aan jou die ewige lewe gegee en dit is in Jesus Christus. Nie, Hy WIL dit gee, nie. Hy HET dit gegee. Jou redding is op die kruis gegéé. Wanneer jy persoonlik dáárop vertrou, hét jy die Seun en wie die Seun het, hét die lewe! (v12). Maar wat maak jy daarmee?

 Jou vertroue rus daarop en op niks anders nie. Dit is wat “glo” beteken. Dit is waarvan hierdie jongmense vanoggend kom getuig. Maar let nou baie mooi op vers 10: Wie (op hierdie wyse) in die Seun glo, besit die getuienis in sy/haar hart. Wanneer 'n mens se vertroue op Christus se kruisredding & God se belofte rus, produseer dit outomaties sekere lewensfunksies in jou hart & lewe en wanneer jy dít eien/raaksien, versterk/onderstreep dit jou sekerheid. En natuurlik ook andersom: wanneer die lewensfunksies afwesig is, behoort jy te besef dat die Here nog nie 'n werk in jou hart gedoen het nie (al is jy dalk 'n godsdienstige mens) en behoort dit daartoe te lei dat jy onrustig raak en tot ware bekering kom.

Johannes se brief is deurspek met sulke lewensfunksies: "metertjies" met wysertjies wat beweeg indien die Gees werklik in jou woon. Die getuienis wat in die hart van die gelowige opgemerk kan word. Daarop fokus ons vanoggend: Waaruit kan jy weet dat 'n ware werk van die Here in jou hart plaasgevind het?

Die mens wat werklik wedergebore is, is in beginsel 'n “geestelike” mens. Jou eerste instink is altyd, altyd: Christus .. en Sy koninkryk. Lewensfunksies: 1) Baie sensitiewe gewete t.o.v. sonde > 3: 3-6 > Kan nie aanhou sondig nie. Dit beteken nie dat die kind vd Here nie sondig/kan sondig nie, maar die groot teken dat 'n persoon tot Lewe gekom het, is die sensitiwiteit vir sonde, die bekommernis wanneer daar sonde is, die stryd daarteen, die vlug na die kruis, die begeerte om die Here te wil behaag, die pogings om nie die Gees te bedroef nie, die strewe na 'n heilige lewe en om prakties te verbeter. 'n Mens wat vir 2 dae, 5 dae, 2 weke geen noemenswaardige besef van sonde, berou, gebrokenheid voor die Here & besliste stryd ervaar nie, behoort ernstig selfondersoek te doen óf die wedergeboorte enigsins plaasgevind het! Toets gerus jouself daaraan! Want onthou nou: elke mens is van nature: afgestomp, doen/maak/praat soos iets in jou hart opkom, jy regverdig jouself, jy gee ander die skuld. Jy het oor die algemeen nie eintlik slapelose nagte oor sonde nie.

Nou: jy kan egter nie 'n ware Christen wees en nog steeds wees soos die mens van nature is nie! Dis 'n rooi gevaarlig. Nee, waar die Gees inwoon, sal daar 'n definitiewe erns wees om aan God gehoorsaam te wees (2:3- As ons Sy gebooie gehoorsaam, weet ons dááraan dat ons Hom ken). Al misluk jy dikwels, haat jy dit. Lê selfs daaroor wakker. Want jy WIL so graag...! Wat 'n groot blydskap kom oor 'n mens wanneer jy besef dat jy waarlik verander is deur Gods genade. Jy is nou die teenoorgestelde van hoe 'n mens van nature is. Jy kyk met ander oë na sake. Dinge wat voorheen vir jou vanselfsprekend was, is nou afgryslike sonde en jy voer 'n stryd daarteen.

God se “geaardheid” is nou in jou (3:9) en die gewoonte om te sondig is verbreek. Jy het nie meer 'n lewenstyl van sonde nie. Dit is 'n groot teken dat die Here in jou lewe 'n genadewerk gedoen het.

2) Besondere aangetrokkenheid tot ander wedergebore mense > 5:1 > Spesifieke liefde vir almal wat dieselfde verandering ken as wat jy ken. Iemand wat 'n Geesgewerkte hartsverandering ondergaan het, voel 'n spesiale band met ander Christene, 'n verwantskap wat die gelowige nie met die ongereddene kán ervaar nie. Jy begin erg ongemaklik voel in die geselskap van vormgodsdienstiges wat oppervlakkig is. Voorheen was dit nooit só nie. Voorheen kon jy nie eintlik presies onderskei wie Christene is en wie nie. Almal wat goeterig geleef het en wat kerklik was, was maar in jou oë Christene.Kan jy sê dat jy 'n besondere band ervaar met ander wedergebore mense? Jy herken in iemand anders 'n passie vir die Here en jy ervaar 'n sterk band met hom/haar. Jy soek hulle doelbewus op.  Jy wil soveel moontlik deel wees van hul samekomste. Jy is absoluut siek indien jy jou op 'n Sondag in 'n sekere omstandigheid bevind waar jy nie iewers met ander gelowiges kan saamwees nie.Wanneer jy vir die eerste maal in Windhoek kom of in Londen of Parys, dink jy spontaan aan die kerk van die Here Jesus. Jy brand om dalk iewers 'n diens by te woon of kinders vd Here te ontmoet. 'n Onverklaarbare band. Die ongeredde mens se gedagtes is op totaal ánder dinge ingestel wanneer hulle vir die eerste keer op 'n plek kom. Jy sien, die éíntlike kentekens van wáre lewe, kom juis na vore in die alledaagse dinge waar ander jou nie sien of kontrolleer nie.

 O, wat 'n wonderlike kenteken van ware lewe – die spesiale band met ander gelowiges!

3) Drang om weg te vlug van die wêreld > 2: 15-17 > Voorheen was 99% van jou lewe in beslag geneem deur die tipiese dinge wat 'n ongeredde wêreldse mens so liefhet: die liefde vir die wêreld & wêreldse goed, begeertes, alles wat die oë sien & begeer. Johannes koppel ook daaraan in vv 18-20 die gees vd Antichris, m.a.w. leringe wat afwyk van die Waarheid van Christus. Die onwedergebore mens is maklik beïnvloedbaar deur dwaalleer/liberalisme, dit prikkel hom.Maar die ware kind v God, het die Waarheid lief en klou daaraan vas. Skrifgefundeerd en Bybelgeoriënteerd. Die mens in wie die Gees woon, ontwikkel 'n afstootlike allergie vir die wêreldse dinge en vlug liewer weg as om besoedel te word. Jy het net eenvoudig 'n nuwe onverklaarbare innerlike karakter/smaak/lewensuitkyk. Jou waardes is nou anders. Die wêreld aanbid sukses/welvaart/beroemdes. Jou fokus van aanbidding het verander. Jy weet die wêreld is van God verwyder en jy smag na sy redding. Hierdie allergie vir wêreldsheid & dwaalleer is 'n wonderlike teken dat 'n mens werklik uit die hemel weergebore is.

4) Begeerte om deur die Woord van God beheers te word > 2:3 > Jy vind by jouself die onophoudelike hunkering na die Woord. Altyd weer terug na die Woord. En daarby: 'n gewilligheid om jouself te onderwerp aan die heerskappy/absolute sê van die Woord. Sien 4:6- Wie God ken, luister gráág na die Woord van God.  'n Teken van egte lewe is  dat die Woord vir ons van lewensbelang is. Die Woord roer jou. Wanneer die Woord jou aanspreek, dan breek jy. Jy weet nie beter as die Bybel nie. Jy buig. Jy onderwerp jou. Dit is 'n teken van egte geestelike lewe indien 'n mens jouself onder die heerskappy van die Woord bevind. Die onwedergebore mens lees eerder storieboekies, spandeer ure aan TV sepies & allerlei oppervlakkighede. Die wêreldse gees is vir so 'n mens aantreklik, hy/sy vind aanklank daarby. En wanneer dit by die Woord kom sê hy: “Man, dit is hoe ék dit sien. Dit is wat ek wil doen.”
Persoonlike vraag: Is jou hart werklik siek en jou gemoed depressief wanneer omstandighede jou op 'n sekere dag weerhou van tyd met die Woord? Of kom jy byna nie eens agter dat dit gebeur het nie of is jy maar heel tevrede met 4 minute se Bybellees of dagstukkieboek lees? O, mag die Here deur Sy Gees jou & my oortuig.

 5) Bespeur die teenwoordigheid van die Heilige Gees in jou lewe > 4:13 > Deur die geloof wóón die Gees in die bekeerde mens (Rom 8:9). In kort: 'n Mens sien die teenwoordigheid van die Heilige Gees in jou lewe dáárin dat jy geestelik ingestel is – ook in jou privaatlewe waar niemand sien nie, want dit is jou ware/egte nuwe natuur. Jou hele lewensgerigtheid is op Christus en alles wat met Hom te make het. Wanneer jy net skrams iets op die radio hoor wat met die Evangelie te doen het, moet dit harder kom. Of jy spandeer eers tyd om te luister. Alles wat oor die Evangelieboodskap gaan, interesseer jou en trek onmiddelik jou aandag.

Johannes die Apostel het nou vyf metertjies voor ons neergesit. Die 5 wysertjies het - in elkeen van ons se geval - óf beweeg óf nie. Indien die Here reeds 'n werk van genade in jou & my lewe gedoen het, sál al 5 wysertjies beweeg en veroorsaak dit groot blydskap & sekerheid. Dít bely hierdie 5 jongmense vanoggend voor baie getuies. Daarvan getuig ook die nagmaal waardeur die Hére ons verseker dat Sy kruisverlossing 'n werklikheid is en dat dit vir ons op die naam bedoel is. Kom ons luister nou aandagtig na wat presies die belydenis van geloof-aflegging én die nagmaal presies beteken...