26 Oktober 2014 Patensie
Agteruitgang vra kragtige optrede
Nehemia 13:10-14
As die kat
weg is, is die muis baas. Ver van jou goed, naby jou skade. So lui die
spreekwoorde. In hierdie spreekwoorde is groot waarde opgesluit. Is dit nie so
dat as iemand weg is, ander sy goeie werk soms ongedaan maak nie? Agteruitgang
en verval tree so maklik in. Hoe tragies dat daar gedurig toesig gehou moet
word. Mense het nou eenmaal die geneigdheid om dinge na te laat of die wet te
oortree as hulle nie dopgehou word nie. Dink maar net aan wat ons kinders al
aangevang het in ons afwesigheid of wat ons self al aangevang het toe ons
kinders was en ons ouers weg was of ons baas dalk weg was.
Nehemia was
ook vir ‘n tyd lank afwesig. Hy moes teruggaan na die Persiese koning en was ‘n
tyd lank daar voor hy toestemming gekry het om weer na Jerusalem te te gaan (Neh.
13:6-7). By sy aankoms het hy gevind dat dinge nie so goed gegaan het tydens sy
afwesigheid nie. Hy vind uit dat die Leviete en sangers nie hulle aandeel aan
onderhoud ontvang het nie (Neh. 13:10). Die Leviete en die sangers wat moes diens
doen, was daarom gedwing om na hulle eie grond terug te gaan. Hulle het immers
nie meer salarisse ontvang nie en moes maar self hulle eie potjies gaan krap om
liggaam en siel aanmekaar te hou.
Hoe vinnig
kan dinge nie agteruitgaan nie. As mens nie jou hand op dinge hou nie, val dit
sommer gou-gou uitmekaar. As mens nie jou hand op jou tuin hou nie, vergaan die
blomme en neem die onkruid oor. As mens nie jou huis gereeld onderhou nie, sal
jy naderhand agterkom dat groot herstelwerk nodig is. As jy nie jou besigheid
oppas en jou hand daaaraan hou nie, kan dit ten gronde gaan. Dit het baie al
ervaar. Dit geld ook vir verhoudings....as jy nie aandag aan jou verhoudinge
gee nie, vat dit nie lank voor dinge begin skeefloop nie. Huweliksmaats leef
bymekaar verby en dan kan dinge lelik skeefloop en verbrokkel ‘n huwelik. Waar
ouers nie tyd maak vir hulle kinders nie, raak die generasiegaping al groter en
tree vervreemding in. Nou gebeur dit vandag nog, dat waar ‘n projek met sukses
voltooi is, mense maklik agteroor sit en dink dat alles nou maar goed sal
verloop. Helaas is dit nie die geval nie. Is dit nie wat ons ook in Openbaring
lees oor die gemeente van Laodisense nie: dat hulle lou geword het. Hulle het
nie meer met ywer en toewyding gewerk nie. Waar is die ywer en toewyding in ons
dienswerk aan die Here en ons betrokkenheid by koninkrykswerk in ons
gemeenskap?
Wat die
agteruitgang in die tyd van Nehemia in ‘n ernstiger lig gestel het, is die feit
dat hullle nie lank tevore nie plegtig belowe het om hulle bydraes te gee en om
die tempel en die tempeldiens in stand te hou. Hulle het dit plegtig onderneem
en met hulle handtekeninge bevestig. Hulle het selfs hulle onderneming
afgesluit met die woorde: “Ons sal die huis van ons God nie verwaarloos nie”
(Neh. 10:39). Nou doen hulle presies dit wat hulle onderneem het om nie te doen
nie! En ons?
Nehemia het
juis uitgevind dat die tempel verwaarloos was (Neh. 13:11). Dit was die gevolg
van die swak bestuur en die afwesigheid van mense soos die Leviete en sangers
wat die tempel in stand moes hou. Bestuur is ten diepste ook ‘n geloofsaksie.
Die wyse waarop ons ons sake en huise bestuur, reflekteer ons verhouding met
die Here. Is die agteruitgang in ons gemeenskap, die verval van morele
standaarde, die gebrek aan respek en dissipline nie tekens van ons swak bestuur
van ons huise, skole, kerke en gemeenskap nie? Laat ons nie maar God’s waters
oor God’s akkers loop nie?
Nou is dit
maklik om hierdie gedeelte letterlik toe te pas op ons situasie. Ons kan daarop
wys dat elke gelowige die verantwoordelikheid het om ‘n bydrae te maak sodat
die predikant betaal kan word. Dit is waar. Het ons nie almal ook onderneem om
ons deel by te dra tot die opbou en instandhouding van ons kerk nie? Dit behels
ook finansiële bydraes om die kerk aan die gang te hou. Die rekeninge en
salarisse moet betaal word. Die kerk moet sy verpligtinge na buite nakom.
Daartoe het elke lidmaat hom of haar mos verbind.
Dit gaan
hier om meer as net dit. Hierdie is eintlik ook ‘n voorbeeld van agteruitgang
en verval wat ook in ons gemeenskap na vore kom. Dit is egter simptomaties van
dieper liggende geestesingesteldheid. Dit gaan mos in die geval van die Leviete
daarom dat daar ‘n totale gebrek aan ondersteuning en hupverlening was. Dit was
die gevolg van selfgesentreerdheid. Eie belange het het voorp gestaan en die
lot van ander het hulle nie veel geskeel nie. Dit is juis presies wat tans
daartoe lei dat ons gemeenskap agteruitgaan en verval. Is dit nie waaraan ons
ook skuldig is nie? As ons werklik luister na die eis wat Jesus gestel
het,naamlik dat ons ons naaste moet liefhê soos onsself, sal dit nie die geval
wees nie. Dra ons mekaar se laste op die hart? Ondersteun ons mekaar? Help ons
mekaar?
Nehemia, het
onmiddelik opgetree. Hy het die Leviete opgesoek en teruggebring. Dit kon nie ‘n
maklike of aangename taak gewees het nie. Baie het seker vir hom gesê dat hulle
nie sal terugkom nie omdat hulle nie verseker is van ‘n inkomste nie, of dat
hulle verwerp is en nie kans sien om weer te begin nie. ... op die ou ent het
woorde gewek maar voorbeelde gestrek. Nehemia se optrede en inisiatief lei
daartoe dat almal weer hulle verantwoordelikhede nakom en bydraes maak....
Spoedige
optrede is noodsaaklik. Let op dat Nehemia hier stilweg en beslis optree, maar
dat hier nie sprake is van groot projekte of radikale optrede nie. So is dit
dikwels nie nodig dat ons ook radikale stappe moet neem of dinge aan die groot
klok moet hang nie. Ons moet net beslis optree en dit wat verkeerd loop, regtel
en maatreëls tref dat dit nie weer sal gebeur nie.
Hierdie
gedeelte sluit af met die gebed van Nehemia: “Onthou tog wat ek gedoen het my
God! Moet tog nie dat my liefdesdade wat ek vir die huis van my God en vir Sy
diens gedoen het, vergeet raak nie”. (Neh. 13:14). Kan ons ook bid dat die Here
ons liefdesdade nie sal vergeet nie? Of het ons nie sulke goed nie?
Post a Comment