19 Oktober 2014 Patensie
Onderneem plegtig om as kind van God
te leef
Nehemia 9:38-10:39
Die heropbou
van die gemeenskap kan nie op enkele vlakke geskied nie. Dit is eintlik ‘n
allesomvattende taak wat al die fasette van die lewe insluit. Die heropbou van
die gemeenskap is ook nie die taak van slegs enkeles nie, maar almal behoort
daarby betrokke te wees. Die heropbou van die gemeenskap is ook nie ‘n taak wat
ligtelik opgeneem kan word nie. Dit vra dat elkeen sy of haar
verantwoordelikheid sal besef en sal onderneem om aktief betrokke te wees.
Die Judeërs
wat uit ballingskap teruggekeer het na Juda, moes hulle gemeenskap van die
grond af herbou. Dit het ingelsuit dat hulle vir hulle huise moes bou, landerye
en wingerde moes aanlê of besighede begin en die stad moes herbou en beveilig.
Hulle moes ook die tempel herbou en die kultus, die gesamentlike aanbiddding
van die Here herstel. Dit was ‘n moeilike taak wat baie van hulle gevra het.
Almal was daarby betrokke, en elkeen moes eenvoudig sy deel bydra.
Die
omvattende taak is nie ligtelik opgeneem nie. Ons lees dat hulle ‘n skriftelike
onderneming aangegaan het en dat hulle hierdie onderneming persoonlik
onderteken het. Hulle het hulself dus verbind tot die heropbou van die
gemeenskap. Opvallend is dat hierdie onderneming juis redelik na aan die einde
van die boek vermeld word, nadat die tempel en die stadsmuur herbou is en die
fisiese heropbouproses afgehandel is, verbind hulle hulself tot die deurlopende
instandhouding van die gemeenskap. Die heropbouproses eindig nie as die
heropboutake afgehandel is nie. Dan gaan die geestelike heropbouproses voort. Nou
is die gevaar dat mens na die fisiese heropbouproses kan terugsit en dink dat
alles nou afgehandel is. Dit gebeur al te dikwels.
Waartoe het
die gelowiges hulself verbind? Hier word ‘n hele aantal sake genoem. Hulle
onderneem om nie hulle kinders met heidene te laat trou nie, om die Sabbat en
die Sabbatsjaar te onderhou en om elkeen jaarliks vier gram goud, die
eersteling van alles, hulle tiendes en offergawes te gee. Nou wat beteken dit
om nie hulle kinders met heidene te laat trou nie? (Neh. 10:30). Ons moet
onthou dat die meeste huwelike destyds gesluit is na onderhandelinge tussen die
ouers van die bruidegom en die ouers van die bruid. Dit was die taak van die
ouers van die bruidegom om toe te sien dat hulle seuns met iemand trou wat na
aan die familie was, verkieslik iemand binne dieselfde stam. Dit was
noodsaaklik om die familiebesittings in die familie te hou, om die stam se
relatiewe sterkte te behou en selfs uit te bou en veral om die godsdiens suiwer
te hou. Hierdie onderneming het dan nie soseer te doen met volksuiweriheid nie,
maar eerder met godsdienssuiwerheid.
Hulle
onderneem verder om die Sabbatdag te onderhou deur selfs niks op die Sabbatdag
van heidene te koop nie(Neh.10:31). Tydens die ballingskap was die onderhouding
van die Sabbat die belangrikste uitwendige teken van hulle geloof. Toe kon
hulle nie meer die Here in die tempel aanbid nie, hulle kon ook nie offers aan
die Here bring nie. Die onderhouding van die Sabbat het toe, saam met die
besnydenis, die uitstaande kenmerk van die lewe van gelowiges geword. Hieraan kon
hulle onderskei word van ander mense. Noudat hulle terug is en weer in die
tempel kon feesvier en offers bring, was daar sommige mense wat gedink het die
onderhouding van die Sabbat was nie meer so belangrik nie. Terselfdertyd het
ander mense ook saam met hulle in die land gewoon wat ander gode aanbid het, en
hulle het byvoorbeeld nie die Sabbat onderhou nie. Gevolglik het hulle onder
andere op die Sabbat handel gedryf. Hulle kon nie verbied word om dit te doen
nie, en nou was die gevaar dat die Jode ook kon begin om op die Sabbat handel
te dryf om die nie-Jode se besighede op die Sabbat te ondersteun. Deur dit te
doen, sou hulle dan ‘n belangrike kenmerk van hulle godsdiensbeoefening
ongedaan maak.
Hulle
onderneem verder om die sabbatsjaar te onderhou deur elke sewende jaar die
lande braak te laat lê en alle skulde vry te skeld (Neh. 10:31). Sou dit nie
fantasties gewees het as ons elke sewende jaar vrygestel kon word van ons werk
en boonop ons skuld nie? Maar dis nie waaroor dit gaan nie. In daardie tyd was die
onderhouding van die Sabbat en ook die sabbatsjaar kenmerke van hulle geloof
wat hulle onderskei het van die ander godsdienste. Op die unieke wyse het hulle
deur hulle lewenswyse te kenne gegee dat hulle die Here aanbid en dien. Hulle onderneem
daarom plegtig om so te leef dat almal kan sien dat hulle die Here aanbid en
dien.
Dit is
waartoe hierdie gedeelte van die Woord van die Here ons oproep. Leef so dat
ander kan sien dat ons die Here aanbid en dien? Ons leef immers ook in ‘n land
waar daar mense is wat ander godsdiesnte aanhang. Die vraag kom dan: waaraan
kan die ander inwoners van die land en mense uit ander lande sien dat ons die
Here aanbid en dien? Nou praat ons nie van kerkgeboue nie, maar van lewenswyses
wat ons onderskei van die nie-gelowiges. In die lig van die groot gebod en
Jesus se herhaalde beklemtoning van die uitlewing van liefde as teken van ons
geloof, moet ons vra of ons plegtig onderneem om elke dag in liefde te leef en
dus so te leef dat almal wat met ons in aanraking kom, kan sien dat die liefde
van Jesus uit ons lewenswyses straal.
Onder
leiding van Nehemia het die gelowiges verder onderneem om alles in hulle vermoë
te doen en sorg te dra dat die huis van hulle God nie verwaarloos sou word nie.
Dit beteken dan dat hulle sou toesien
dat die gebou wat hulle pas voltooi het, in stand gehou sou word. Dit gaan
egter ook om meer as net die fisiese gebou... dit gaan ook en miskien juis om die instandhouding van die
aanbidding van die Here. Hulle onderneem plegtig om so te leef en sodanig op te
tree dat die aanbidding van die Here kan voortgaan...hiervoor sou hulle
opofferinge moes maak wat hulle aan hulle eie sake sou voel.
Nou moet ons
nie gaan eis dat elkeen soos die Israeliete van ouds elkeen vier gram goud en
hout en al die eerstelinge en tiendes en offergawes moet bring om die kerk, die
eredienste en al die aktiwiteite van die kerk in stand te hou nie. Waartoe
hierdie gedeelte ons wel oproep, is dat elkeen van ons, elke gelowige, plegtig
sal onderneem dat ons die huis van God
nie sal verwaarloos nie, dat ons die aanbiddding van die Here nie sal
verwaarloos nie, dat ons die diens aan die Here nie gering sal skat nie, dat ons
elke dag so sal leef en sodanige opofferinge sal maak dat almal kan sien en
weet dat ons die Here dien. Dit kan behels
dat ons op ander maniere opofferinge sal maak, soos byvoorbeeld om van ons
tyd af te staan om betrokke te wees by allerhande dinge wat die Here vir jou
deur Sy Gees ookal vra....Dien die Here met oorgawe en op alle lewensterreine.
Nehemia 10 roep elke gelowige op om erns te maak met ons aanbiddding van die
Here!
Post a Comment