9 Junie 2013 Patensie

Lukas 1:39-66

In hierdie gedeelte het ons te make met ‘n hele aantal dinge wat met twee swanger vroue gebeur het. Die een was die moeder van Johannes doper, Elisabet, en die ander is die moeder van Jesus Christus, Maria. Die dinge wat gebeur het wat in hierdie gedeelte beskryf is, vertel vir ons iets van die verwagting van hierdie vrouens en mense in hulle onmiddelike omgewing.

Nie net is die vrouens verwagtend met die babas in hulle moederskote nie maar daar is ook die realitieit in hulle van die feit dat daar groot dinge aan die gebeur is, nie net met hulle twee nie maar ook veral met die twee kinders wat hulle verwag. Nog voordat Elisabet vir Maria gesien het, gebeur daar ‘n ongewone ding met haar, naaamlik dat  toe sy die groet van Maria hoor, “het die kindjie in Elisabet se moederskoot beweeg, en sy is met die Heilige Gees vervul....” Elisabet het dus bewus geword van die Here se teenwoordigheid en Sy heerlikheid wat aan die kom was. Sy, en haar ongebore babatjie was onmiddelik aangeraak deur hierdie opgewonde verwagting. Dis dan ook baie besonders dat Johannes die Doper juis die een was wat Jesus vooruitgegaan het en mense vertel het van die Messias, Jesus Christus wat aan die kom was na hierdie wêreld. Dit was dus amper asof hy reeds in sy moeder se skoot nie kon stilbly nie , maar toe reeds beging “beweeg” het. Dit is asof hy toe reeds voor sy eie geboorte wou begin om te vertel van Jesus!

In ons moderne tyd maak baie ma’s nogal baie daarvan dat hulle hul babas positief kan beinvloed deur byvoorbeeld sagte of klassieke musiek te speel. Daarmee glo baie dat deur sulke dinge doelbewus te doen, hulle kan help om gesonde en byvoorbeeld slim babas in die wêreld in te bring. Ek wonder of dit amper iets soortgelyks was toe Elisabet ook hierdie  lofprysing oor Maria en die vrug van haar skoot, Jesus uitgeroep het....amper sodat Johannes dit toe al kon hoor.

 Wat ‘n wonderlike lofprysing is dit dan ook: “Geseënd is jy onder die vroue en geseënd is die vrug van jou moederskoot. Waaraan het ek dit te danke dat die moeder van my Here na my toe kom? Kyk, net toe die geluid van jou groet in my ore klink, het die kindjie in my beweeg. Gelukkig is sy wat glo dat in vervulling sal gaan wat die Here vir haar gesê het.”(Lukas 1:42-45)

 Maria se antwoord op hierdie loflied is besonders. Beide die vrouens het besef dat die kinders wat hulle sou baar besonders sou wees. Dat hierdie kinders anders as ander vrouens se kinders sou wees...

Maria besing die lof en die grootheid van die Here: “ Ek besing die grootheid van die Here, ek juig oor God, my Verlosser omdat Hy na my in my geringheid omgesien het....” Sy besef en erken dit ook so hier in haar loflied, dat die Here na haar omgesien het in haar geringheid. Sy haal die fokus bietjie van haarself af en skuif dit na daar waar dit hoort... op God.

Sy besef dat God iets groot in haar laat gebeur het. En tereg ook so, want die fokus in al ons danksegging moet mos op God wees, inteendeel, al ons fokus moet op God wees. Die wonderlike wete en besef dat Hy na ons ook omgesien het in ons geringheid....

In Elisabet se skoot was die groot Johannes die Doper, die een wat ‘n profeet van die Allerhoogste genoem sou word, want hy sou voor die Here uit gaan om Sy pad gereed te maak....” (Lukas 1:76). Rondom Elisabet en veral rondom Joahnnes se geboorte het daar verder wonderlike dinge gebeur...

 Nadat hulle hom besny het en al die ander dinge wat gepaard gegaan het met die nakoming van die godsdienstige vereistes wat gepaard gaan met die geboorte van ‘n gelowige, het Johannes se vader Sagaria sy spraak teruggekry, en hy het onmiddelik begin om vir God te loof en te prys. Ook Sagaria was bewus van die groot dinge waarmee God besig was in hulle lewens...

“Amal wat rondom hulle gewoon het, is met ontsag vervul, en in die hele bergstreek van Judea is daar baie gepraat oor al hierdie dinge....” Netso het dit ook met julle twee gebeur Liesl en Eddie. Netso ook het mense rondom julle agtergekom dat die Here ook na julle omgesien het in julle geringheid. Netso ook is ons almal met ontsag vervul saam met julle oor dit wat God in julle lewens laat gebeur het. Dit wat onmoontlik was, dit wat nooit ooit kon gebeur het nie, het toe weel gebeur. Liesl het swanger geword en God het vir julle ‘n pragtige gesonde kindjie gegee.

 Na ‘n geweldige tyd vol beproewing het God ons gebede geantwoord, en ‘n wonderwerk, ‘n besonderse kind aan julle kom gee... daarom is ons saam met julle ook vanoggend gevul met onstag, daarom is ons opnuut ook bewus van God wat vandag nog wonderwerke laat gebeur. Ons kan maar na mekaar toe draai en vir mekaar sê dat hierdie doopgeleentheid ‘n sigbare bewys is dat God nogsteeds in ons tyd wonderwerke laat gebeur.... en  verseker ons versugitnge van ons harte nie ongehoor laat verbygaan nie. Dat God genadig is, is ons belydenis vanoggend.

Netsoos ek netnou genoem het dat seker ma’s daarin glo om hul ongebore fetusse bloot te stel aan allerhande strelende klanke om hulle positief te beinvloed... is daar ook altyd grootmense wat partykeer ook wonder oor ‘n kleintjie of pasgebore babatjie. Ons hoor gereeld hoe mense ook vir mekaar se: “Foitog, ek wonder wat met die outjie eendag gaan gebeur”. So asof ons ons eie onsekerheid wil uitspreek oor die arme bloeitjie.

Dit klink ook baie soos die woorde van Lukas 1 :66b “Wat sal hierdie kindjie eendag word”. Hoe wonderlik is dit nie in die geval van ons Skrifgedeelte dat die kindjie op die ou ent groot en volwasse geword het en ‘n wonderlike getuie en profeet van God geword het...iemand wat sy lewe gegee het om Jesus te verkondig....

Dit herhinner my aan my eie doopteks Markus 3:31-35: “Sy moeder en Sy broers het toe gekom. Hulle het buite bly staan en ‘n boodskap na Hom toe gestuur om Hom te roep. ‘n Menigte mense het rondom Hom gesit. Hulle sê toe vir Hom: “Kyk u moeder en u broers en u susters daar buite soek U. Maar Hy sê vir hulle: “ Wie is my moeder en my broers?” Hy het die mense aangekyk wat in’n kring om Hom sit en gesê: “Hier is my moeder en my broers! Elkeen wat die wil van God doen, is my broer en my suster en my moeder.”

Met hierdie teks op my doop, het die predikant mos nie geweet wat van my sou word nie. Hoe kon hy ooit raai dat ek vandag hier sou staan  en met julle so oor God en Sy liefde sou praat. Niemand sou dit kon weet dat dit my lewe sou wees tot vandag toe nie! Netso in die geval van klein Edward Dawson... weet ons niks van sy toekomsplanne af nie. Ons kan maar net wonder oor waar hy homself byvoorbeeld oor 36 jaar sal bevind. Maar een ding is seker in my lewe...dieselfde ding wat seker is van elkeen van ons lewens, dieselfde is veral ook seker van klein Edward Dawson Ferreira.... die laaste woorde van Lukas 1:66 is van toepassing: “Dit was duidelik dat die Here by hom was.”