4 November 2012 Patensie
Los tog ander se goed uit!
Eksodus 20:15
Elkeen wat al
die verskriklike ervaring gehad het om by die huis te kom en te ontdek dat daar
ingebreek is en dat baie van ons kosbare besittings weg is, ken die gevoel van
magteloosheid en woede. Die ure van hartseer. Die gevoel van vuilheid: iemand
het ongenooid gekom en homself gehelp aan dit waarvoor ek so hard gewerk het,
waaraan ek soveel sentimentele waarde heg en wat vir my kosbaar is. Hoe kan
mens dit ooit verwoord?
So baie het
al by die parkeeerplek gekom en ontdek: my kar is nie meer hier nie. Dis
gesteel.
Dis ‘n feit
dat ons in tronke bly om diewe uit te hou, ons het sekuriteitsheinings en ons
sluit alles agter veiligheidshekke toe. Ons word al meer geslote. Alles word
agter slot en grendel gehou, en tog is daar telkens huiwerings as ons tuiskom:
is alles nog veilig of is daar dalk ingebreek en is daar dalk iets gesteel?
Ons betaal
deur ons ore toe vir assuransie. Ons vertrou niemand meer nie en is voortdurend
agterdogtig. Ons is te bang om iemand wat langs die pad gestrand staan, te
help. Wie weet of dit nie dalk ‘n lokval is en ons beroof gaan word nie? Ons
loop nie meer met vertroue in die straat en winkelsemtrums nie, want wie weet
wanneer ons beroof gaan word.
Die
misdaadsyfer is so bitter hoog en dit lyk asof die opwaarts lyn in die
misdaadlyn net nie wil afkom nie. En dit
terwyl ons land met ‘n oorweldigende Christen bevolking is! Dit maaak mos nie
sin nie!
In ons teks
het ons mos duidelik gelees: “Jy mag nie steel nie.” Die Tien Gebooie maak dit
mos baie duidelik: Omdat die Here ons God is wat ons verlos het, daarom sal ons
nie steel nie. As ons steel, dan trek ons mos ‘n stere deur ons kindskap van
God en Sy Verlossingswerk. Dan ontken ons mos so dat die Here ons God is wat
ons verlos het. Mens kan nie ‘n Christen wees en ‘n dief wees nie. En dit staan
nie net hier nie, ons vind dit so dikwels in die Bybel.
Ons lees mos ook nie verniet van diewe wat
gestraf is nie. So moes Agan met sy lewe boet vir sy diefstal. Diefstal pas die
kind van God nie! Hiermee sou ons almal saamstem. Ons sal miskien te maklik sê: gelukkig is ek nie skuldig aan die
ootreding van hierdie gebod nie. Maar voor ons te maklik ‘n groot regmerkie
agter ons name maak, is dit nodig dat ons baie eerlik vra of dit wel die geval
is. Want diefstal sluit mos baie meer is as husbraak en roof. Ja, dit natuurlik
ook, maar dit is die opvallende en ja dit ook mag nie.
Maar kom ons
vra dan of ons nie almal skuldig is nie. Steel ons nie maar by die werk, in ons
samelewing, ons huise, ons kerk en selfs van die Here nie? Ons noem dit nie
diefstal nie, maar klee hiermee vorme van diefstal met allerlei mooi woordjies.
Mens wonder
of ons ekonomie nie heel anders sou lyk as dit nie vir die baie diefstal was
nie. Nou praat ons nie van die feit dat die meerderheid dinge wat in besighede
gesteel word, deur werknemers gesteel word nie, maar ook van dinge soos
produktiwiteit, luiheid, misbruik van toerusting, “toekenning van persoonlike
byvoordele” en nog baie ander dinge nie.
As ons nie produktief werk nie, steel ons mos.
As ons laat kom en vroeg loop of tyd vir ander dinge as ons werk gebruik, dan
beroof ons mos die werkgewer van die tyd waarvoor ons betaal word. As ons sit
en klets of lank oor die telefoon praat, dan steel ons mos. En hoe baie dra
klein goedjies uit die kantoor weg nie en op die einde is al die klein
dingetjies nogal aansienlik. En wat van die gesindheid wat mens so dikwels sien
en hoor van minimum doen en maksimum geld vra?
Daar is ook
‘n keersy: van besighede wat mense uitbuit. Mense word nie altyd vergoed vir
wat gedoen word nie en so word die persone eintlik besteel. Daar is ook
uitbuiting deur te hoë pryse, en so kan ons maar aangaan. Ons almal kry swaar omdat ons nie
hierdie gebod: “Jy mag nie steel nie” in die werkplek toepas nie.
Hierdie gebod
raak ook ons samelewingslewe. Hoe min mense is bereid om betrokke te wees by
dit wat in ons samelewing aangaan? Ons is so besig met onsself en ons eie
belange dat ons nie tyd het vir ander nie. Soos die man wat 38 jaar lank by die
bad van Betesda gelê het en moes uitroep: “Here ek het niemand wat my wil help nie.
Kom ons
nader: hoeveel diefstal vind nie in ons eie huise plaas nie. Ek praat nou nie
oor die bediendes wat goed wegdra of lyf wegsteek nie. Ek vra: hoeveel steel
ons as gesin van mekaar? Hoeveel tyd spandeer ons as ouers aan ons kinders? Of
steel ons die tyd wat hulle toekom en gebruik dit vir onsself? Hoeveel tyd
steel mans nie van hulle vrouens deur dae langs die viswaters of op die
gholfbaan deur te bring nie? Hoeveel tyd steel vrouens nie van hulle mans deur
allerhande dingetjies en byeenkomsies by
te woon en oor die foon en rekenaar te klets nie? Nou moet jy goed verstaan:
dit gaan nie daarom dat hierdie dinge nie gedoen mag word nie, want dit mag
dalk lewensnoodsaaklik wees, maar dit kan so wees dat dit so oordryf word dat
daar nie meer tyd is vir die ander in jou gesin nie. Mens se werk mag ook so
inbreuk maak op jou persoonlike en huislike lewe dat dit op diefstal neerkom. Ons sal ‘n slag
eerlik moet kyk en vra of ons nie ons prioriteite verkeerd het en van mekaar se
tyd steel nie.
Ons moet ook
vra of ons as man en vrou genoeg aandag aan mekaar en aan ons kinders gee. As
ek so behep is met my dinge en nie aandag gee aan die behoeftes van my maat of
kinders nie, dan is ek mos besig om hulle daarvan te beroof. Is ek bereid om
net soveel in my huwelik in te sit as wat ek daaruit wil neem/kry? Of stel ek
net eise maar is nie bereid om ook te gee nie? As ek meer vra as wat ek gee,
dan is ek mos besig om te steel. As een in die huwelik dit wat eintlik sy maat toekom met ander
deel, dan beroof daardie persoon sy maat. Ons sou so kon aangaan, maar elkeen moet
self gaan vra: is ek nie besig om van my lewensmaat, my ouers of kinders te
steel nie? Gee ek in liefde aan die ander soos wat God dit van my verwag: my tyd, my besittings, my aandag, my
ondersteuning, my hulp en my liefde?
Ons kan ook van
die Here steel, en ons doen dit ook so dikwels. Gee ons aan Hom wat Hom toekom?
Dank ons die Here elke dag en genoeg vir alles wat Hy vir ons doen en gee? Of
kla en vra ons baie en dank ons min? Ons kan die Here beroof van die tyd wat
Hom toekom. Nie net een dag per week nie, maar ook elke dag se tyd om stil te word
voor Hom. Ons kan Hom beroof van ons offergawes deur maar so ‘n afknyp ietsie
vir Hom beskikbaar te stel. Ons kan die Here beroof van die eer wat Hom toekom.
Hoe dikwels prys en eer ons Hom? Ons kan Hom beroof van diens wat Hom toekom.
En dit sluit nie net formele diens deur die kerk in nie, maar omvat ons hele
lewe. Ons lewe moet in diens van God staan.
Ons moet
bely: ons kan nie so maklik sê: ek het nie hierdie gebod oortree nie. Ons is almal skuldig.
Ons moet dit bely, en as ons dit bely, vergewe Hy ons. Hy roep ons egter op om
as Sy kinders nie te steel nie, in geen opsig Hom of iemand anders te beroof
nie, maar Hom te verheerlik deur ons lewenswyse , deur ‘n lewe van liefde na
die voorbeeld van Jesus!
Post a Comment