Johannes 3
Die inhoud van gesprekke hang af van die partye wat aan die gesprek deelneem. Mens kan nou eenmaal nie met ‘n kind van driejaar dieselfde gesprek voer as met ‘n volwassene nie. Die ontwikkelingsvlak, verwysingsraamwerk en konteks van ‘n gesprek bepaal die vlak van die gesprek.
Johannes 3 is ‘n weergawe van een van die diep gesprekke wat Jesus gehad het. Trouens, in die Evangelie van Johannes vind ons meer diepte gesprekke as in enige van die ander Evangelies. Dit is insigself insiggewend en dui op die geestelike diepte van die skrywer en van die ontvangers en eerste lesers van Johannes se evangelie.
Jesus voer hierdie gesprek met Nikodemus. Hy het een aand laat na Jesus gekom om met Hom te praat. Nikodemus was ‘n Fariseër en lid van die Joodse Raad. Hy was dus ‘n gesiene man en erkende leier in die gemeenskap. Die Joodse Raad het immers bestaan uit verteenwoordigers van die verskillende godsdiesntige groepe. Die leiers van hierdie groepe, wat die Fariseërs en Saduseërs ingesluit het, het op die Joodse Raad gedien. Die Joodse Raad was die hoogste Raad. Daar kan dus nie twyfel wees dat Nikodemus ‘n man van statuur en aansien was nie.
Nikodemus was ‘n Fariseër. Ons het nogal dikwels ‘n negatiewe persepsie van die Fariseërs, maar ons moet egter onthou dat die Fariseërs eintlik een van die groot “kerke” van destyds was. Daar was toe veral vier “kerke”, naamlik die Fariseërs, die Saduseërs, die Selote en die Esseners. Anders as vandag, was daar destyds baie groter skakeling tussen die kerke en het hulle gesamentlik in die tempel aanbid(alhoewel nie altyd gesamentlik in die sinagoges nie) en gesamentlik die feeste gevier. Die Fariseërs was baie toegewyd en gesteld op die suiwerheid van die leer en op die nakoming van die Wet, soos baie gelowiges vandag nog.
Nikodemus kom een nag na Jesus toe. Dit word nie gesê dat dit in die geheim was nie. Mens kan eerder daaraan dink dat dit eintlik die beste of selfs die enigste tyd vir so ‘n gesprek was. ‘n Gesprek wat nie verlaag word deur die teenwoordigheid van baie mense nie, dis nie ‘n twisgesprek nie, nie ‘n stryery nie, net ‘n eerlike diep gesprek. Daarvoor is die stilte van die nag die beste tyd. Die feit dat Jesus hierdie diep gesprek met Nikodemus voer, dui op Jesus se waardering van sy geestelike vlak.
Nikodemus begin die gesprek met ‘n belydenis oor Jesus: “Ons weet dat U ‘n leermeester is wat van God af gekom het, want niemand kan hierdie wondertekens doen wat U doen as God nie by hom is nie”. Hy het dus al na Jesus geluister, hy het Jesus al sien optree. Nie van hoorsê nie, maar op grond van eie waarneming weet hy dit. Hieruit blyk sy respek vir Jesus.
Jesus se antwoord gaan nie oor homself nie. Hy vertel vir Nikodemus dat niemand die koninkryk van God kan ingaan tensy hy nuut gebore word nie.
Nikodemus is nie passief nie...hy praat met Jesus. Hy vra vrae en kom met argument, hy vra om verduidelikings...hier is aktiewe dialoog aan die gang. Nikodemus is bereid om te sê dat hy nie verstaan nie en dat dit nie vir hom logies klink nie. Hoe kan ‘n volwassene nuut gebore word?
Nikodemus stel vir elke gelowige ‘n voorbeeld. Maak tyd om met Jesus in gesprek te tree. Ons kan maar met Hom praat, ons mag maar vrae ook vra. Ons kan sê wat ons nie verstaan nie, en ons kan ook sê as dinge nie vir ons sin maak nie. Leer ons dit nie dwarsdeur die Bybel nie? So het Habakuk en Jeremia en Job mos ook met die Here gepraat.
Ons dink te dikwels dat ons net passief moet luister. Dit leer die Bybel ons nie. Maak tyd en praat met Jesus.
Jesus wys daarop dat Hy nie van ‘n nuwe fisiese geboorte praat nie, maar van ‘n geboorte uit die Gees en dit is belangrik om te weet dat Johannes niks meer oor die water gesê het nie. Jesus verwys dan na die wind wat waai waar hy wil. Mens weet nie vanwaar die wind kom en waarheen dit gaan nie. Ons kan maar net die werklikheid van die wind aanvaar en dit beleef. So, sê Jesus, gebeur dit met elkeen wat uit die Gees gebore is.
Ons moet goed luister na hierdie deel. Ons wil mos altyd alles verklaar. Ons poog selfs om bekering en wedergeboorte breedvoerig te omskryf. Sommiges wil selfs stappe voorskryf...maar dis nie wat Jesus hier sê nie. Hier beklemtoon Hy die wonder wat maar net beleef en nie verklaar kan word nie. Miskien moet ons meer ruimte vir die verwondering hiervan laat. Aanvaar dit, glo dit...beleef dit.
In die res van die gesprek met Nikodemus verwys Jesus na twee sake, naamlik die Ou Testament en die wêreldbeeld wat in sy tyd algemeen aanvaar is (laasweek se preek).
In daardie tyd het die mense geglo dat daar twee wêrelde is. Die wêreld daar bo(die hemel) en die wêreld hier onder(aarde). Die wêreld daarbo was mos die wêreld van die lewe, en lig sonder gebrek. Die wêreld hieronder ken die dood, duisternis en gebrek. Die twee het in direkte kontras met mekaar gestaan, en daar was volgens hulle geen kontak moontlik tussen die twee wêrelde nie.
Maar nou kom Johannes en laat die klem daarop val dat Jesus van die wêreld daarbo af gekom het en die twee kom verbind. Deur Hom kan die mens nou deel hê aan die lig, die lewe en die koninkryk van God. Dit is wat Jesus in die laaste gedeelte van Sy gesprek met Nikodemus beklemtoon.
Hy kom van die hemel af. Hy het na die aarde toe gekom om die gaping tussen hemel en aarde te oorbrug. Hy het gekom om God en mens met mekaar te versoen. Hy het gekom om die mens te red. In die opsig verwys hy na die slag wat Moses in die woestyn verhoog het. Toe die slange dood gesaai het, is diegene wat opgekyk het na die slag, gered. Die slang is in die ou tyd gesien as die simbool en die konkretisering van demonise magte wat dood bring. Jesus trek die lyn dan deur en verwys na Sy komende dood. Hy sal verhoog word aan die kruis...nie verhoging in die sin van ‘n hoë posisie nie, inteendeel, dit sal die dieptepunt van Sy lyding wees. Hierdeur bereik die twee uiterstes mekaar. In die verhoging wat die dieptepunt is, breek die lig deur die duisternis.
Deur Sy dood oorwin die lewe. Alles word omgedraai. Nou heers die dood nie meer nie. Daar is redding. Dit beteken die volle en volledige omkeer van alles. Soos Paulus later kon bely: alles word nuut. Die ou dinge het verbygegaan. Die hemel het aangebreek hier op aarde. Die koninkryk van God vind gestalte in jou en my, hier en nou.
Johannes 3 word dikwels die kern van die Bybel genoem. Dit was nie net ‘n diep gesprek tussen Jesus en Nikodemus nie. Dis Sy gesprek met jou vanoggend. Hierna kan ons met blydskap luister. Ons kan elke word hier op onsself toepas en vir onsself toeëin. Tr
Die inhoud van gesprekke hang af van die partye wat aan die gesprek deelneem. Mens kan nou eenmaal nie met ‘n kind van driejaar dieselfde gesprek voer as met ‘n volwassene nie. Die ontwikkelingsvlak, verwysingsraamwerk en konteks van ‘n gesprek bepaal die vlak van die gesprek.
Johannes 3 is ‘n weergawe van een van die diep gesprekke wat Jesus gehad het. Trouens, in die Evangelie van Johannes vind ons meer diepte gesprekke as in enige van die ander Evangelies. Dit is insigself insiggewend en dui op die geestelike diepte van die skrywer en van die ontvangers en eerste lesers van Johannes se evangelie.
Jesus voer hierdie gesprek met Nikodemus. Hy het een aand laat na Jesus gekom om met Hom te praat. Nikodemus was ‘n Fariseër en lid van die Joodse Raad. Hy was dus ‘n gesiene man en erkende leier in die gemeenskap. Die Joodse Raad het immers bestaan uit verteenwoordigers van die verskillende godsdiesntige groepe. Die leiers van hierdie groepe, wat die Fariseërs en Saduseërs ingesluit het, het op die Joodse Raad gedien. Die Joodse Raad was die hoogste Raad. Daar kan dus nie twyfel wees dat Nikodemus ‘n man van statuur en aansien was nie.
Nikodemus was ‘n Fariseër. Ons het nogal dikwels ‘n negatiewe persepsie van die Fariseërs, maar ons moet egter onthou dat die Fariseërs eintlik een van die groot “kerke” van destyds was. Daar was toe veral vier “kerke”, naamlik die Fariseërs, die Saduseërs, die Selote en die Esseners. Anders as vandag, was daar destyds baie groter skakeling tussen die kerke en het hulle gesamentlik in die tempel aanbid(alhoewel nie altyd gesamentlik in die sinagoges nie) en gesamentlik die feeste gevier. Die Fariseërs was baie toegewyd en gesteld op die suiwerheid van die leer en op die nakoming van die Wet, soos baie gelowiges vandag nog.
Nikodemus kom een nag na Jesus toe. Dit word nie gesê dat dit in die geheim was nie. Mens kan eerder daaraan dink dat dit eintlik die beste of selfs die enigste tyd vir so ‘n gesprek was. ‘n Gesprek wat nie verlaag word deur die teenwoordigheid van baie mense nie, dis nie ‘n twisgesprek nie, nie ‘n stryery nie, net ‘n eerlike diep gesprek. Daarvoor is die stilte van die nag die beste tyd. Die feit dat Jesus hierdie diep gesprek met Nikodemus voer, dui op Jesus se waardering van sy geestelike vlak.
Nikodemus begin die gesprek met ‘n belydenis oor Jesus: “Ons weet dat U ‘n leermeester is wat van God af gekom het, want niemand kan hierdie wondertekens doen wat U doen as God nie by hom is nie”. Hy het dus al na Jesus geluister, hy het Jesus al sien optree. Nie van hoorsê nie, maar op grond van eie waarneming weet hy dit. Hieruit blyk sy respek vir Jesus.
Jesus se antwoord gaan nie oor homself nie. Hy vertel vir Nikodemus dat niemand die koninkryk van God kan ingaan tensy hy nuut gebore word nie.
Nikodemus is nie passief nie...hy praat met Jesus. Hy vra vrae en kom met argument, hy vra om verduidelikings...hier is aktiewe dialoog aan die gang. Nikodemus is bereid om te sê dat hy nie verstaan nie en dat dit nie vir hom logies klink nie. Hoe kan ‘n volwassene nuut gebore word?
Nikodemus stel vir elke gelowige ‘n voorbeeld. Maak tyd om met Jesus in gesprek te tree. Ons kan maar met Hom praat, ons mag maar vrae ook vra. Ons kan sê wat ons nie verstaan nie, en ons kan ook sê as dinge nie vir ons sin maak nie. Leer ons dit nie dwarsdeur die Bybel nie? So het Habakuk en Jeremia en Job mos ook met die Here gepraat.
Ons dink te dikwels dat ons net passief moet luister. Dit leer die Bybel ons nie. Maak tyd en praat met Jesus.
Jesus wys daarop dat Hy nie van ‘n nuwe fisiese geboorte praat nie, maar van ‘n geboorte uit die Gees en dit is belangrik om te weet dat Johannes niks meer oor die water gesê het nie. Jesus verwys dan na die wind wat waai waar hy wil. Mens weet nie vanwaar die wind kom en waarheen dit gaan nie. Ons kan maar net die werklikheid van die wind aanvaar en dit beleef. So, sê Jesus, gebeur dit met elkeen wat uit die Gees gebore is.
Ons moet goed luister na hierdie deel. Ons wil mos altyd alles verklaar. Ons poog selfs om bekering en wedergeboorte breedvoerig te omskryf. Sommiges wil selfs stappe voorskryf...maar dis nie wat Jesus hier sê nie. Hier beklemtoon Hy die wonder wat maar net beleef en nie verklaar kan word nie. Miskien moet ons meer ruimte vir die verwondering hiervan laat. Aanvaar dit, glo dit...beleef dit.
In die res van die gesprek met Nikodemus verwys Jesus na twee sake, naamlik die Ou Testament en die wêreldbeeld wat in sy tyd algemeen aanvaar is (laasweek se preek).
In daardie tyd het die mense geglo dat daar twee wêrelde is. Die wêreld daar bo(die hemel) en die wêreld hier onder(aarde). Die wêreld daarbo was mos die wêreld van die lewe, en lig sonder gebrek. Die wêreld hieronder ken die dood, duisternis en gebrek. Die twee het in direkte kontras met mekaar gestaan, en daar was volgens hulle geen kontak moontlik tussen die twee wêrelde nie.
Maar nou kom Johannes en laat die klem daarop val dat Jesus van die wêreld daarbo af gekom het en die twee kom verbind. Deur Hom kan die mens nou deel hê aan die lig, die lewe en die koninkryk van God. Dit is wat Jesus in die laaste gedeelte van Sy gesprek met Nikodemus beklemtoon.
Hy kom van die hemel af. Hy het na die aarde toe gekom om die gaping tussen hemel en aarde te oorbrug. Hy het gekom om God en mens met mekaar te versoen. Hy het gekom om die mens te red. In die opsig verwys hy na die slag wat Moses in die woestyn verhoog het. Toe die slange dood gesaai het, is diegene wat opgekyk het na die slag, gered. Die slang is in die ou tyd gesien as die simbool en die konkretisering van demonise magte wat dood bring. Jesus trek die lyn dan deur en verwys na Sy komende dood. Hy sal verhoog word aan die kruis...nie verhoging in die sin van ‘n hoë posisie nie, inteendeel, dit sal die dieptepunt van Sy lyding wees. Hierdeur bereik die twee uiterstes mekaar. In die verhoging wat die dieptepunt is, breek die lig deur die duisternis.
Deur Sy dood oorwin die lewe. Alles word omgedraai. Nou heers die dood nie meer nie. Daar is redding. Dit beteken die volle en volledige omkeer van alles. Soos Paulus later kon bely: alles word nuut. Die ou dinge het verbygegaan. Die hemel het aangebreek hier op aarde. Die koninkryk van God vind gestalte in jou en my, hier en nou.
Johannes 3 word dikwels die kern van die Bybel genoem. Dit was nie net ‘n diep gesprek tussen Jesus en Nikodemus nie. Dis Sy gesprek met jou vanoggend. Hierna kan ons met blydskap luister. Ons kan elke word hier op onsself toepas en vir onsself toeëin. Tr
Post a Comment