1 Februarie 2015 Patensie
Matteus 13: 1-9
Die gelykenis van die saaier/grond
Jesus lewer dié
gelykenis langs die See van Galilea vanuit ‘n skuit op die see aan ‘n
skare wat op die strand bly staan het. Die detail van die gelykenis van
die grond is vir ons baie bekend. Die saad word in vier kontekste, vier
tipes grond, gesaai:
Op die pad, op klipbanke,
tussen onkruid en in goeie grond.
Daar gebeur ook
vier goed met die saad:
Die voëls pik die
saad op die pad op. Die son verskroei die saad op die klipbanke dat dit verdroog.
Die onkruid verstik die saad wat tussen dit val. Die goeie grond
lewer ‘n goeie tot uitstekende opbrengs.
Die effektiwiteit
van die saad hang dus af van beide die werk van die Saaier en die saad, sowel
as die ontvanklikheid van die grond.
Jesus som die
gelykenis op met Sy woorde: “Wie ore het, moet luister.” Dit gee ons ‘n sleutel wat vir ons verklaar hoekom sommige op Sy
boodskap reageer, soos die goeie grond, en ander nie, die slegte grond.
Die vraag is nou,
hoekom is die grond ontvanklik? Dit is na alles die gelykenis van die grond.Aan
die eenkant het die ontvanklikheid te make met die voorbereiding van
die goeie grond. Dit is net voorbereide grond wat regtig ’n kans het om
vrug te dra. Maar, dit het aan die ander kant ook met die beskerming teen
ander invloede: teen die voëls wat pik, teen die klipbanke wat beperk, teen die
onkruid wat verstrik, alles toestande wat ’n direkte impak op die draagbaarheid
van die grond het. Dit is hoe Jesus dit dan ook vir sy dissipels uitlê. Hy
verduidelik die redes waarom die grond op spesifieke maniere op die saad
reageer.
Die grond van die pad: Dui op mense wat die Woord van die koninkryk hoor en nie verstaan
nie. Die Bose roof wat in hulle harte gesaai is. Dit is wanneer ek
nie moeite doen om by ’n beter begrip uit te kom wat die Woord van my vra nie,
dat die saad verdwyn.
Dit gebeur wanneer
ek bv. tevrede is met eenvoudige verklarings van ingewikkelde en komplekse
goed. D.w.s. wanneer ek ’n “oppervlakkige Christen” is. Die Bose
roof die saad van die woord uit my hart wanneer ek nie die moeite wil doen om
te reflekteer en te reageer op die Woord wat ek hoor nie. Waar ek dus nie
myself inspan om die Woord te verstaan nie, waar ek nie fokus op begrip en
onderskeiding nie – en onthou dit is jou keuse, niemand anders gaan dit vir jou
doen nie – verdwyn die Woord, neem die Bose dit weg uit jou lewe; Is dit
asof jy dit nooit gehoor het nie.
Ek kan nie ernstig
genoeg beklemtoon hoe ’n uiters groot gevaar dit is nie. Dit kan met jou
hier in die kerk, in die gemeenskap van die gelowiges gebeur. ’n Lewe wat
nie fokus op nadenke en refleksie nie, is ’n lewe wat onvrugbaar bly.
Die Bose roof die
saad van die woord van God uit jou hart uit, as jy nie daarop fokus om dit te
verstaan en die waarde daarvan te omhels nie. “Wie ore het, moet luister.”
Die grond op die klipbanke: Dui op mense wat die woord met vreugde hoor, maar struikel as gevolg
van verdrukking of vervolging, die sogenaamde “mooiweer Christene”. Hulle
hou net ‘n rukkie. Belangrik, dit is niemand anders se skuld as
hulle eie nie. Want, die rede daarvoor, sê Jesus, is: “Hulle laat nie toe dat die Woord
wortel skiet by hulle nie!”
Hoe tragies!
Dit is wanneer jy sit in die kerk of by die huis met jou Bybel, en dit lees,
selfs luister daarna, miskien selfs ’n kort gebed bid in reaksie op die
boodskap wat jy hoor, maar nie doen wat die Bybel vir jou sê nie. Dan
skiet die Woord nie wortel in jou lewe nie. Dit is immers hoe volwassenes
leer – doen, dink, doen dink. As jy nie doen wat jy gedink het nie, bly
jou denke onvrugbaar. As jy nie dink oor wat jy gedoen het nie, bly jou
lewe eweneens onvrugbaar.
En dit alles, vererger as daar verdrukking of vervolging is,
as jou gehoorsaamheid iets van jou gaan kos, wanneer jy jou ware Christen
kleure moet wys, maar die prys net te groot is. As die donker wolke
saampak en jy die swaarweer van die lewe moet trotseer en aan die Here getrou
bly, en jy het nie toegelaat dat die Woord wortel skiet in jou lewe nie, sal jy
dit nie maak nie. Sal jou lewe onvrugbaar bly. “Wie ore het, moet luister.”
Die grond met die onkruid: Dui op mense wat die Woord hoor, maar nie vrug dra nie as gevolg
van die bekommernis van hierdie wêreld en die verleiding van rykdom, die
sogenaamde “materiële Christene”. Dié waarskuwing slaan na twee kante
toe. Dit raak die armes en die rykes, die sukkelaars en die suksesvolles,
die ellendiges en die elite.
Almal van ons kan
potensieel hulleself bekommer oor allerlei dinge. Almal van ons kan
potensieel ons lewe om ons begeertes laat wentel. Materialisme kom voor
onder die rykes sowel as die armes. Die sug na welstand en welvaart kan
egter, sê Jesus, die Woord van God in jou uitdoof, uitkanselleer. Waar jy
nie in afhanklikheid van God werk met jou bekommernisse óf jou begeertes nie,
raak die Woord stil; Is jou lewe onvrugbaar. “Wie ore het, moet luister.”
Die goeie grond:Dui op mense wat die Woord hoor en
begryp en daarom vrug dra. Hulle is die “vrugbare Christene”. Hulle
doen natuurlik alles wat die ander nie gedoen het nie. Hulle reflekteer – hulle is nie net “oppervlakkige Christene” nie. Hulle laat toe dat die
Woord wortel skiet by hulle, al is dit vol uitdagings – hulle is nie net “mooiweer Christene” nie. Hulle fokus nie op hulle bekommernisse nie,
en ook nie op hulle begeerte na welvaart nie, maar op God. Hulle is nie
net “materiële Christene” nie.
Maar, dieper nog as dit, hulle lewe afhanklik van God en vra van Hom dat
Hy hulle sal voorberei, sal gereedmaak, sal skoonmaak, sodat hulle vrug kan
dra. Hulle lewe wentel om die bewuste teenwoordigheid van die Here.
“Wie ore het, moet
luister.”
HOE KAN EK DUS SORG DAT EK GOEIE GROND IS?
