Johannes 6:35, 8:12, 10:7en 11, 11:25, 14:6 en 15:1

Dit is baie duidelik dat ons, in ons belydenis oor die Heilige Gees, moet onthou dat ons eintlik altyd in dieselfde asem oor die Heilige Gees en Jesus praat. Ons kan eintlik nie anders as om telkens oor die Drie-Enige God te praat nie. Die Heilige Gees het gekom om van Jesus te getuig, Hy sit die werk van Jesus voort.

Dit is in dié lig dat ons wil let op die implikasies van die werk van die Heilige Gees in ons. Die lewe van “n Christen, van iemand wat sy/haar lewe aan Christus toegewy het, is ‘n lewe deur die Heilige Gees. Ons kan nie Christene wees as dit nie vir die Heilige Gees is nie. Hy werk geloof in ons. Hy werk in ons en help ons om as Christene te leef.

As ons kyk na wat, dit beteken en veral na wat Johannes hieroor bely, sien ons dat die kern daarvan saamgevat word volgens die sewe “Ek is...” uitsprake in Johannes.

Jesus sê: “Ek is die weg en die waarheid en die lewe( Joh. 14:6). Hiermee wil Jesus beklemtoon dat daar ‘n moontlikheid is om die weg na die hemel, na die Vader, te kan vind. Hy het gekom sodat ons toegang kan kry tot die Vader. In daardie tyd is mos gedink dat God in die hemel ver bo die mens is en dat die mens nie by God kon uitkom nie. Dit kan ons nie uit onsself doen nie. Nou sê Jesus dat dit tog wel moontlik is. Hy is die weg. Die Heilige Gees kom om ons te leer en die pad na die Vader vir ons aan te wys.

As navolgers van Jesus moet ons ook dus nou die weg vir ander aantoon. In die Griekse wêreld het die slaaf met die lamp voorgeloop en die pad aangewys. Dit het ook vroeg die oggend gebeur as dit nog donker was en hy die kinders na die skool moes lei. Ons moet ook so die weg aantoon vir ons kinders, ons moet ook voorloop soos die slaaf van ouds. Lig gee vir die donker pad. Ons moet getuies wees – in wat ons doen en sê, netsoos die slaaf, nie vanuit die hoogte nie, maar diensbaar. Hiertoe wil die Gees ons in staat stel. Christene gelei deur die Heilige Gees, leer ander en dui die weg na die Vader aan.

Jesus het gesê dat Hy die brood van die lewe is(Joh. 6:35). Die Heilige Gees het gekom om ons te voed met die brood van die lewe. Wat ons nodig het om te leef, sal Hy vir ons gee. Jesus het ook verder gesê dat die mens nie van brood alleen sal lewe, maar van elke woord wat uit Sy mond uitgaan. Om sinvol te kan leef, het ons nie fisiese brood nodig nie, maar veral geestelike kos, en God wil in al ons behoeftes voorsien...daarom moet ons Hom daarom vra...

Die vraag is of ons as Christene dan ook aan ander brood gee? Is ons selfgerig en sorg ons net vir onsself? Of is ons bereid om te deel? Is ons bereid om meer as net die materiele met ander te deel? So het ons die verantwoordelikheid om ons eie gesinne en ander te voed en te versorg.

Maar dit geld ook van die brood van die lewe wat ons moet deel. Ons kan ons kinders nie net met kos grootmaak nie, ons moet hulle die brood van die lewe gee. Norme en waardes oordra, lei na geestelike volwassebheid, die sin van die lewe met hulle deel.

By ‘n ander geleentheid het Jesus gese dat Hy die goeie herder is (Joh. 10:11). Die taak van die herder was om voor die skape te te loop en hulle in veiligheid te lei na die weivelde. Die herder moes sy skape ken, weet wat hulle behoeftes is. Hy moes hulle versorg en beskerm. Die Heilige Gees sit ook hierdie werk van Jesus voort. Hy lei ons, ken ons by die naam en weet wat ons behoeftes is.

‘n Lewe in die Gees beteken dat ons herders is. Het Jesus dan nie na Sy opstanding aan Petrus verskyn en dieselfde beeld gebruik toe Hy Sy opdrag aan Petrus gegee het nie. Nie minder as driemaal het Jesus vir Petrus gesê dat hy die skape en lammers moet versorg en oppas nie (Johannes 21:15-19).

Ons is aangestel as herders, ons moet voorloop, en ons moet Sy skape by die naam ken, ons moet vir ander sorg en omsien na die wat aan ons toevertrou is. Soos God ons Herder is (Ps23), en Jesus die Goeie Herder is, moet onsook goeie herder wees.

Hierby voeg Jesus dat Hy die ingang, die deur of hek is. Hiermee word veral twee aspekte beklemtoon. Aan die een kant sê Hy dat niemand sommer net kan inkom in die koninkryk van God nie....slegs deur Hom kan dit gebeur. Aan die ander kant beskerm Hy die wat binne is. Indringers word nie toegelaat nie, diewe en moordenaars word buite gehou, en so beskerm Hy Sy kudde.

As Christene moet ons dan  juis ook hekwagters wees. Ons moet die wat aan ons toevertrou is, beskerm teen gevare van buite...keer dat die wat kwaad wil doen, nie sommer inkom en steel en moor nie. Doen ons dit? Want ook hiertoe wil die Heilige Gees ons help.

In die Evangelie van Johannes speel lig ‘n baie belangrike rol. Die aarde is donker en die mens leef in duisternis. By God is lig want Hy is die Lig. Jesus sê dan ook dat Hy die Lig van die wêreld is (Joh. 8:12). Hy verdryf die duisternis. Duisternis het verband gehou met doelloosheid en dood. Lig met lewe en sinvloheid.

As Jesus dan sê dat Hy die Lig van die wêreld is, sê Hy dat Hy doelloosheid en dood verdryf het en lewe en spesifiek dan sinvolheid gebring het.... So verlig die Heilige Gees ons lewens. Jesus het dan ook gesê dat ons ons lig so moet laat skyn dat die mense God sal verheerlik. Hoe skyn jou lig? Is dit in ons lewens sigbaar dat ons nie doelloos lewe nie maar sinvol? Is dit sigbaar in ons lewens dat ons lewe gevind het in Christus?

By ‘n ander geleentheid het Jesus gesê dat Hy die ware wingerdstok en ons die lote is (Joh. 15:1). Dat ons nie vrugte kan dra sonder Hom nie. Dat die wat nie vrugte dra nie uitgesny word. Hierby sluit die werk van die Heilige Gees aan. Dit is juis deur ons verbondenheid aan Christus en die werking van die Gees dat ons vrug kan dra. Sonder Hom is die lewe sinloos, want dan beantwoord ons nie aan ons doel nie. In Hom is lewe en oorvloed. Onthou dat Jesus ook gesê het dat ‘n vyeboom tog nie druiwe kan dra nie en dat ‘n boom aan sy vrugte geken word. Hoe lyk jou lewe?

Jesus het ook gesê: “Ek is die opstanding en lewe” (Joh. 11:25). Hiermee beklemtoon Jesus dat Hy die weg tot die lewe geopen het. Nou is die dood nie meer die finale nie, maar die lewe. Hy leef, en ons kan deur Hom leef. Hy het dit aangetoon deur Sy opstanding uit die dood. Sy opstanding is die waarborg van ons opstanding. Ons sal met Hom optsaan in ‘n nuwe lewe. Het ons die ewige lewe? Die Heilige Gees is die waarborg va die lewe. Ook dit moet ons deel en uitstraal. Dit moet sigbaar wees.

Jesus het vir ons gesê wie Hy is. Die Heilige Gees het gekom om ons te leer en te help. As ons Sy kinders is, dan moet ons na Sy voorbeeld leef.

Romeine 8:18-30

Swaarkry is deel van baie mense se lewens. Daar is baie wat diep gebuk gaan onder finansiële laste en sukkel om kop bo water te hou. Daar is die wat ernsitige gesondheidsprobleme het. Daar is die wat worstel met gesinsverhoudinge wat maar net nie wil regkom nie. Daar is die wat ongelukkig is in hulle werkkring of hulle of dalk hulle werk verloor het. En so sou ons kon aangaan.

Die lewe, so het iemand al gesê is nou eenmaal nie regverdig nie. Daarom is daar so baie wat deesdae moedeloos en depressief is.

Dit is nie ‘n moderne verskynsel nie. Blaai ons deur die Bybel, dan vind ons dat die toestand eintlik nog altyd geheers het. Dink maar aan die Israeliete in Egipte en in die tyd van die rigters en die ballingskap. Dink maar net aan Job en Jeremia en so baie ander.

Is die lewe van Jesus nie ook ‘n voorbeeld hiervan nie? Min het begryp wat Hy werklik gesê het, die kerkleiers van Sy dag het Hom vervolg, Hy is verwerp, gevang en gekruisig. Dink maar aan die lewe van Paulus – wat ook sy deel van swaarkry gehad het. Van min kan gesê word dat swaarkry nie deel van hulle lewe was of is nie.

Terselfdertyd is dit so dat daar dikwels darem nog die hoop is dat dit eendag beter sal gaan. Hoop hou mens dikwels staande in tye van swaarkry en ellende. Hoop ons nie almal dat dit beter sal gaan nie? Hoop ons nie dat die wiel sal draai en ons so ‘n bietjie voorspoed en geluk sal ken nie?

Dit is dan wanneer mens besef dat jy nie alleen die mas sal kan opkom nie, en dat jy iemand nodig het om jou by te staan en te help. Soos die man by die bad van Betesda hoor ons die noodkreet van baie: ek het niemand nie. As daar maar iemand was wat my kan help! As daar maar iemand was met wie ek kon praat en wat sal luister. As iemand tog maar net die hand sou uitsteek en my help.

Dit is dan ook die sake wat hier in ons gedeelte aangespreek word. Hierdie gedeelte eindig dan met ‘n loflied. Dit is moontlik omdat Paulus besef dat die huidige lyding nie kan opweeg teen die toekomstige heerlikheid nie; dat die Heilige Gees ons bystaan en dat niks ons daarom kan skei van die liefde van God nie...

Paulus begin deur die lyding wat hulle nou ervaar, as feit te belig. Hy ontken nie dat daar swaarkry en lyding is nie. Hy beoefen geen volstruispolitiek nie. Hy ontken nie die huidige ellende en lyding nie. Hy spel dit uit, en hy wys daarop dat die lyding nie net die mens raak nie, maar ook die hele skepping raak. Die hele skepping ly onder die sonde. Daar is droogtes en oorstromings. Daar is siekte en peste en plae. Soos die mens, ly die hele skepping. Die hele skepping sug in die pyne van verwagting, sê hy.

Paulus staar hom nie blind teen die huidige situasie nie. Hy bly nie vaskyk teen die swaarkry en ellende en lyding nie. Hy sê dat daar wel hoop is. Alles sien uit na die verlossing deur die Here. Daar is hoop ook onder die moeilikste omstandighede. En dit is geen ydele hoop nie, maar ‘n hoop wat begrond is in die lewe van Jesus. Ons hoop omdat Hy gekom, gesterf, opgestaan en na die hemel opgevaar het.

Dit beteken dat ons ten midde van lyding en versugtinge nie moedeloos moet word nie, maar met vaste vertroue kan uitsien na die volle openbaring van die heerlikheid.

Dit beteken dat ons nou daarna moet streef om die situasie ten goede te verander. Ons mag nie die huidige as onbelangrik beskou nie en net verlang na die die eendag toe nie. Nee, ons moet elke dag skouer aan die wiel sit om die minder positiewe situasie te verander. Maar as alles te veel word, mag ons ook nie tou opgooi nie. Ons kan dan vorentoe kyk en uitsien na die heerlikheid wat op ons wag...

Onder hierdie omstandighede kan ons vashou aan die wete dat die Heilige Gees ons Pleitbesorger is. Hy tree namens ons op.

Dit laat mens dink aan ‘n persoon wat in die moeilikheid is en dan ‘n advokaat kry om namens hom in te tree. Die gewone man weet nie mooi wat om onder sulke omstandighede te sê en wat om te doen nie. Dan kry hy iemand wat sy saak behartig: iemand wat weet hoe om op te tree, en wat sal weet wat om te sê.

So tree die Heilige Gees ook op. Hy bepleit ons saak by die Vader. Hy weet wat ons situasie is. Hy weet ook wat ons begeertes is. Hy weet wat ons nodig het. En Hy is nie maar iemand wat gehuur word en nie werklik omgee nie. Hy het ons lief en wil ons belange op die hart dra. Daarom kan ons met vertroue ons saak in Sy hande laat, Hy sal daarvoor sorg.

Ons sou kon sê dat die beeld hier die van ‘n regsaak is waar die Satan die mens aankla, maar die Heilige Gees tree vir ons in en sal sorg dra dat ons nie ons saak verloor nie. Hy doen iets daadwerkliks vir die wat vir Hom lief is. Hy laat ons nie in die steek nie. Hy is daar in die uur van ons nood en sal ons nooit in die steek laat nie. Hy dra ons deur al die krisisse heen. Hy hou ons vas.

Paulus gaan selfs verder en sê: “Ons weet dat God alles ten goede laat meewerk vir die wat vir Hom liefhet.” (Romeine 8:28). Ja, al lyk dit nie nou vir ons goed nie, en al begryp ons nie waarom dinge gebeur nie, al is ons ongelukkig en al wil ons opstandig of moedeloos word oor ons situasie, kan ons maar weet dat alles ten goede meewerk vir die wat God liefhet. Hy het ‘n doel met ons lewens. Hy lei die gelowige tot sy bepaalde eindbestemming...

Wanneer dit gesê is, kan Paulus nie anders as om te sing nie. Hy kom dan tot die gevolgtrekking wat so mooi verwoord word in Romeine 8:31-37. Dit is so treffend dat ons dit maar net kan lees en weer lees..... God het Sy Seun gestuur om ons te red. Niks kan ons skei van die liefde van God wat daar in Christus is nie. Ons is meer as oorwinnaars deur Hom wat ons liefhet.

Dit is die boodskap wat vandag tot elke gelowige kom. Die vraag is dan: waar staan ek vandag en elke dag?Kry ons swaar? Gaan ons gebuk onder lyding? Is ek moedeloos oor die situasie? Dan kom die blye boodskap: die Heilige Gees het gekom om my/ons Pleitbesorger te wees. Hy staan ons by en sal ons help en nooit in die steek laat nie.

Daarom kan en moet elke gelowige vandag saam met Paulus tot die gevolgtrekking kom dat God goed is en dat niks ons kan skei van die liefde van God wat daar in Christus Jesus ons Here is nie. Daarom kan ons “anders” teruggaan huis toe – nie meer terneergedruk onder lyding nie, maar singend bly omdat die Heilige Gees ons Pleitbesorger en Helper is!

Met die viering vanaand van Hemelvaart is dit net ongelooflik om daaraan te dink oor hoe groot ons God werklik is. Die ongelooflike dinge wat Hy moontlik gemaak het, die absoluut wonderlike en onmoontlik-om-na-te-maak goed wat Hy gedoen het. Dis net wonderlik om daaroor na te kan dink. Daarom wil ek nie vanaand fokus op die dinge daar buite wat maak dat ons nie hierdie dag reg vier, of wat veroorsaak het dat ons regering dit nie meer wil herdenk as ‘n publieke vakansie dag nie. Ek dink dat daar iets verlore gaan as dit ons fokus vanaand gaan wees.

Ek wil veel eerder fokus op die 6 dinge wat die Hemelvaart van Jesus Christus vir ons beteken:

1. Verheerliking:

Die Hemelvaart beklemtoon vir ons die verheerlikking van Jesus. Jesus se werk hier op aarde is nou klaar. Markus sê vir ons in hoofstuk 16:19: “Nadat die Here Jesus dit vir hulle gesê het, is Hy in die hemel opgeneem en het Hy aan die regterhand van God gaan sit.” Dié toneel kommunikeer aan ons dat Jesus nou in Sy aardse vorm/liggaam die aarde verlaat en teruggaan na Sy plek van verheerlikking (Johanes 17:5).

2. Die einde van Jesus se bedienning op aarde in die vorm van ‘n mens:

Jesus se Hemelvaart het ‘n einde gebring aan Sy bedienning as “God as ‘n mens”, en dit het die begin ingelui as die tyd van Sy bedienning as “God in die mens”. Voortaan sal Jesus/God dan nou Sy bedienning voortsit deur Sy Woord en Sy ampsdraers in die Kerk. Die Kerk wat dan die liggaam van Christus op aarde word (Efesiers 5:30); 4:15-16).

Die hemelvaart word dan verder die punt van voortsetting tussen “alles wat Jesus gedoen en geleer het, van die begin af tot op die dag van Sy hemelvaart” (Handelinge 1:1), en wat die Apostels en die Kerk voortgegaan het om te leer en oor te vertel na Sy Hemelvaart....

3. Jesus neem Sy plek in as Hoë Priester vir ewig

‘n Verdere kernwaarheid van die Hemelvaart is dat Hy ... “in elke opsig aan Sy broers gelyk word, sodat Hy ‘n barmhartige en getroue Hoëpriester voor God kon wees om die sondes van die volk te versoen.” (Hebreërs 2:17).

As Hoëpriester vir ewig, het Hy na die genadetroon toe gegaan, netsoos die Ou-Testamentiese Hoëpriester een keer ‘n jaar ingegaan het na die heiligdom van die tempel om in te tree en voorspraak te maak vir die volk van Israel se sondes, het Jesus dit ook nou eenkeer gedoen...om vir eens en vir altyd ons Voorspraak te wees.

“En as Hoëpriester dien Hy nou in die Verbondstent wat groter en volmaakter is en nie deur mense gemaak is nie, dit wil sê, nie tot hierdie wêreld behoort nie. Met Sy eie bloed en nie met die van bokke en kalwers nie, het Hy net eenmaal die heiligdom binnegegaan en ‘n ewige verlossing tot stand gebring.”(Hebreërs 9:11-12).

 Nadat Hy dan ewige vergifnis en vryspraak gekry het vir almal wat in Hom glo, het hy gaan sit op Sy plek langs die Vader. Hy het uiteindelik Sy plek opgeneem as die Gesagvolle, wie se genade troon ons ook nou vanaand kan nader met “vrymoedigheid, sodat ons barmhartigheid en genade ontvang en so op die regte tyd gered kan word...” (Hebreërs 4:16).

‘n Nuwe verbond het nou tot stand gekom tussen God en die mens, verseël met die bloed van die Regverdige, God se eie lam....

4. Die belofte van die Heilige Gees

Sy Hemelvaart het beteken dat Hy Sy Heilige Gees sal stuur om op te maak vir die verlies van Sy liggaamlike teenwoordigheid. “Dit sê Ek vir julle terwyl Ek nog by julle bly; en wanneer die Vader in My Naam die Voorspraak, die Heilige Gees, stuur, sal Hy julle alles leer en julle herhinder aan alles wat Ek vir julle gesê het”(Johannes 11:25). Jesus leef dis nou voort in die harte van die gelowiges en Sy Gees sit die werk van God voort in ons en deur ons!

5. Die belofte van Jesus se terugkeer om ons te kom haal

Jesus se verdwyning in die wolke het dan ook die belofte gebring van Sy wonderlike terugkeer na ons toe. Lukas sê so mooi in Handelinge 1:11: “Galileërs, waarom staan julle so na die hemel en kyk? Hierdie Jesus wat van julle af na die hemel toe opgeneem is, sal netso ook terugkom soos julle Hom na die Hemel toe sien opgaan het.” Paulus verduidelik weer in 1 Tessalonisense 4:16-17: “Wanneer die bevel gegee word en die stem van die aartsengel en die trompet van God weerklink, sal die Here self uit die hemel neerdaal. Allereers sal die wat in Christus gesterf het, uit die dood uit opstaan; daarna sal ons wat nog lewe, saam met hulle op die wolke weggevoer word, die lug in, die Here tegemoet. En so sal ons by die Here wees...”

Hierdie geprofeteerde gebeurtenis, ook bekend as die wegraping, sê vir ons, dat ons liggame, ook sal verander om “soos Sy verheerlikte liggaam te wees”. (Filippense 4: 21).

6. Intussen moet ons strewe om meer soos Jesus te word totdat Hy ons kom haal sodat ons soos Jesus sal wees wanneer Hy ons kom haal.

Daarom sien ons met verwagting uit na Sy verskyning, Sy koms, terwyl ons ons lewens al hoe meer leef soos wat Syne was, na Sy voorbeeld toe, sodat ons “soos Hy sal wees” met Sy weerkoms. Ons hou met ons hele lewe vas aan Jesus se eie woorde van Johannes 14:3 : “En as Ek gegaan het en vir julle plek gereed gemaak het, kom Ek terug en sal julle na My toe neem, sodat julle ook kan wees waar Ek is.”

Gen. 2:18 Efesiërs 5:21

Met vanoggend se diens het die Here ‘n baie spesiale plan. Hy wil die moeders, die vroue van ons gemeente vanoggend kom perspektief gee. Ek glo dat die Here vanoggend wil gebruik om vir elke vrou vanoggend duidelike rigtingwysers en opdragte kom gee oor hoe om Sy wil te laat geskied.

Maar onthou, dat die bedoeling van Moedersdag mos eintlik is dat die mans ietsie vir hulle vrouens of moeders moet doen. Dis mos ‘n dag waar die manne moet uithaal en wys of hoe? So wanneer die Here met ons vroue gaan praat dan kan die mans ook maar luister, want uit die aard van die saak gaan hulle ook sekere dinge van nou af anders moet doen.

Uit die gedeelte wat ons uit Genesis 2 gelees het, is dit vir my duidelik dat God die vrou hier in perspektief wil plaas....Sy is die man se helper, aan die een kant maar ook aan die ander kant sy gelyke....

Nou wat behels dit? In die eerste plek het die vrou ‘n opdrag gekry: “Vrou jy moet die man help!” Nou hieruit kan daar mos baie dinge voortvloei.... maar ongelukkig steek baie mans eenvoudig hier vas en vat nie die opdrag ernstig genoeg op om dit reg te verstaan nie.

Baie keer dink mans dit is al hoekom die vrou daar is: Om vir hom te help, om die lewe vir hom makliker te maak, om dinge vir hom lekker te maak....en behoede die arme vrou as sy nie so maak soos wat hy gedink het nie.

Ongelukkig dink vroue ook baie keer nie verder as juis dit nie. Baie vroue dink netsoos die mans dat hulle hul mans se gebruiksartikel is, dat hulle daar is om vir die man die lewe makliker te maak.....

Maar waarmee moet die vrou die man dan juis help? Sy moet die man help om sy roeping as man te vervul. Sy moet hom help om homself voor God te verootmoedig, aan God onderdanig te wees en onbeskaamd voor God te wees....hierin moet sy dit vir hom maklik maak. Sy moet Hom ondersteun in Sy Goddelike opdrag om ‘n Christen-man te wees.... As sy dit doen dan gaan sy reg laat geskied aan haar eie lewe en roeping ten opsigte van die man.

Tweedens is die vrou haar man se gelyke. Sy is dus nie ondergeskik aan hom nie maar op dieselfde vlak. Net omdat sy (na) hom gemaak is beteken nie dat sy vir die res van haar lewe (na) die man moet kom nie. Sy is sy gelyke...uit homself geskep.

Die Hebreeuse woord vir man en vrou klink bitter baie dieselfde: iesh en iesha. Dit sê vir ons dat die Here die vrou gemaak het om by die man te pas.... want sy is dan uit die man gemaak. Daarom moet daar nie ‘n kwessie wees dat die twee saam geroep word om die Here op dieselfde manier te gehoorsaam en te dien nie. Die man en vrou staan op gelyke voet voor die Here wanneer Hy hulle later in die tuin van Eden gaan opsoek, en netso staan die man en vrou vandag nog op gelyke voet voor God.... Daarom dan die opdrag in Efesiërs 5: 21 “om aan mekaar onderdanig te wees” Maar op ‘n spesifieke manier – “uit eerbied vir Christus”.

Hieruit dan die volgende baie belangrike opdrag vir ons vrouens en mans : “Ons moet onderdanig wees aan Christus” Hy moet ons besit neem deur Sy Heilige Gees, Hy moet voorop gestel word en sentraal in ons lewens wees.... Anders leef ons vanuit onsself en nie vanuit God nie. Anders leef ons nie onderdanig aan God en Sy Gees nie, nie onderdanig aan mekaar nie, maar onderdanig aan ons eie dikwels selfsugtige begeertes!

Onderdanigheid aan mekaar herhinnder ons mos ook aan ons visie vir die jaar: die visie van die koringaar, wat sy kop laat sak as hy gereed is om vrugte te dra.

Onderdanigheid aan mekaar dui verder ook op die gebed. Die manier van gebed waar ons mo sons hoofed buig voor ons Skepper. Dit wil dus vir ons kom sê dat ons vir mekaar moet bid. Hierdie is dan juis ook seker een van die mees belangrikste dinge wat ‘n vrou vir haar man kan doen: Om vir hom te bid!

Baie vrouens dink egter dat hulle opdrag is om hulle mans te verander of selfs dalk te “verbeter” en juis hieroor is daar soveel ongelukkigheid tussen ons. Omdat baie van ons dink dat dit ons is wat ander rondom ons moet verander of verbeter. Ons probeer dan ook vreeslik hard en doen baie moeite hiermee, maar ongelukkig is die uiteinde hiervan byna elke keer juis dit: ongelukkig.

Jy kan nie iemand anders sommer so verbeter of verander nie....maar God kan! En juis omdat God dit kan doen moet ons vir mekaar bid. Hier is God se opdrag aan elkeen van ons vrouens....om te bid vir ons mans! Uit die man se eie keuse, wat dikwels op sy eie behoeftes gesentreer word is daar nie juis vrug op hulle arbeid nie. En juis omdat baie mans soveel verkeerde besluite neem is daar soveel ongelukkige huwelike en gebroke verhoudings....Daarom vrouens, begin vandag nog: Bid vir ons mans!

Eksodus 20:8-11 en Deuteronomium 5:13-15

Sondag is ‘n besonderse dag. Dis eintlik ‘n feesdag. ‘n Dag van grote dinge. Dis veel meer as net ‘n dag waarop ons nie werk nie. Veel meer as net ‘n rusdag. Dis tog so jammer dat ons soms die werklike waarde van Sondag mis omdat ons vergeet waarom dit op hierdie dag gaan.

Die Sondag is nie om humanistiese redes ingestel nie. Dit mag so wees dat geen mens net kan aanhou en aanhou werk nie. Mens het ook rus nodig. Sielkundiges en medici het dan ook al baie studies onderneem en die belangrikheid van rus vir die menslike liggaam en gees is dan ook al duidelik aangetoon. Ons weet almal uit eie ondervinding dat ‘n rusdag wonders doen vir ons. Tog is die Sabbat nie ingestel sodat die mens kan rus of omdat die mens rus nodig het nie.

In die twee gedeeltes wat ons gelees het, die twee weergawes van die Tien Gebooie, vind ons twee verklarings vir die instelling van die Sabbat. In Eksodus 20 lees ons dat die mens nie op die Sabbat moet werk nie omdat die Here die hemel en die aarde in ses dae geskep het en op die sewende dag gerus het.

In Deut. 5 lees ons dat die Sabbat ingestel is sodat die gelowiges daaraan moet dink dat die Here hulle uit Egipte, uit die slawehuis verlos het. Die Sabbat is dan ingestel op grond van die groot handelinge van God: Sy skeppingswerk en Sy verlossingswerk. Die Sabbat is daarom ‘n heilige dag: God se dag. Dit is waaroor dit gaan. Nie net sodat die mens kan rus nie, maar juis omdat God geskep en verlos het. Dit gaan nie net om op te hou werk nie, maar juis om die groot dade van God te herdenk. Die Sabbat is daargestel op grond van God se werk en is daar vir Hom.

In die Nuwe Testament het die dag verskuif van die laaste dag van die herdenking en viering van die groot verlossingsdaad van God; die opwekking van Jesus uit die dood en daarmee die oorwinning oor die dood en volkome redding en saligheid.

Reeds in die Ou-Testament was die Sabbat ‘n feesdag. ‘n Dag van vreugde en blydskap waarop fees gevier is. Daarop kon die Psalmdigters uitroep: “Dit is die dag van die Here, laat ons daaroor juig en bly wees” (Psalm 118:24); “Kom laat ons jubel tot eer van die Here; laat ons juig oor die rots van ons heil! Laat ons Sy aangesig tegemoetgaan met lof, met lofsange Hom toejuig”(Ps. 95:1,2) en “Ek was bly toe hulle vir my gesê het dit is die dag van die Here, laat ons opgaan na die huis van die Here.”

Die Sabbat was verder ‘n dag van nadenke oor die groot dade van God waarop hulle nagedink het oor alles wat die Here vir hulle gedoen het. Die dag waarop die groot dade van God oorvertel is.

Die Sabbat was veral die dag van herbelewenis van die groot dade van God. Die Israeliete het tydens feeste, en dit sluit die Sabbat in, nie net teruggedink nie, maar opnuut beleef in hulle feeste. So het hulle op die Sabbat vroeg opgestaan, as alles nog piknagdonker was en gesien hoe die lig en duisternis skei, hoe die uitspansel en die aarde onderskeibaar word; hoe die land en die see onderskei kan word. Hulle het die son sien opkom, die voëls en diere en ander mense gesien. So het hulle opnuut getuies geword van die skepping van God soos beskryf in Genesis 1.

In die latere Jodendom het die vreugde-element verdwyn en is dit vervang met talle bepalinge...294 om presies te wees. Hierdie bepalinge het gehandel oor wat hulle op die Sabbat mag doen en wat hulle nie mag doen nie. So is die Sabbat gestroop van sy wese om maar net nog ‘n uiterlike vorm te word.

Jesus het die Sabbat weer herstel. Na Sy opstanding word die rusdag weer ‘n dag van vreugde waarop die Christene die verlossing in Christus gevier het. So het hulle mekaar op hierdie dag gegroet met die woorde: die Here het opgestaan!

Wat beteken dit vir ons? Ons moet onthou dat die rusdag nie in die eerste plek ingestel is en daar gestel is sodat ons kan rus nie. Dit is in die eerste plek God se dag. Dit is ‘n dag aan God gewy. Dit is ‘n heilige dag.

Nou is daar twee standpunte oor die betekenis van die woord heilig. Daar is diegene wat sê dat dit afgesonderd beteken. Daar is ook diegene wat op baie goeie gronde aangedui het dat dit eerder gesien moet word as stralend. Miskien is dit goed, die rusdag moet spesiaal afgesonder word vir God. Vir Hom opsy gesit word.

Dit is ongelukkig so dat ons dikwels ons lewens in kompartemente indeel en dat ons dan gedurende die week so besig is met ons eie dinge, dat ons ons “gewone” lewens nie sien as deel van die uitlewing  van ons verhouding met die Here en dus deel van ons godsdiensuitlewing nie. Daarom kan dit belangrik wees om te onthou dat dit belangrik is dat een dag opsy gesit moet word vir God. Nie dat Hy nie die res van die week die eerste prioriteit moet beklee nie, maar hierdie dag is spesiaal syne. Maar Sondag moet mos ook ‘n stralende feesdag wees, ‘n dag waarop alles skitter en glansend is. ‘n Dag wat uitstaan bo die ander.

Die rusdag is dan die dag waarop ons stil word voor God en nadink oor Sy groot dade in die verlede en in ons lewens. Ons is so besig met ons eie dinge, so besig om dinge te doen, so besig om te skarrel en te jaag. Dan verloor ons so maklik perspektief. Daarom is dit nodig om stil te word en weg te kyk van onsself en te kyk na die groot dade van God. Het ons al vandag daaraan gedink? Hoe dikwels dink ons aan alles wat God vir ons doen?

Die rusdag is verder ‘n dag van nadenke. Nadenke oor die Here, nadenke oor Sy Woord. Maar nie net nadenke nie, ‘n dag van herbelewenis. Het ons vandag opnuut die wonder van die skepping van die Here herbeleef? Het ons vroeg genoeg opgestaan om die skepping en die skeppingsorde soos ons dit in Genesis 1 vind, te beleef? Het ons vandag opnuut by die leë graf gestaan? Het ons opnuut ons toegewy aan die Here? Dit is die doel van die rusdag. As dit ons belewenis van die rusdag is, sal ons nie net liggaamlik uitrus nie, maar sal ons geestelik versterk word. Dan kan ons die week ingaan om met volle krag, in volle toewyding aan die Here te leef.

Dit is belangrik dat hierdie gebod ook ‘n spesifieke bevel bevat: ses dae moet ons werk. Hiermee begin die gebod. Miskien het die Vader dit juis so laat stel omdat Hy maar al te goed weet hoe lui ons eintlik is. Werk is belangrik. Reeds van die begin af het God aan die mens die opdrag gegee om te werk.

As beelddraers van God en as Sy kinders moet ons namens Hom en tot Sy eer werk. Werk is nie ‘n straf nie, ons doen dit na die voorbeeld van ons Vader. Hy het geskep, Hy onderhou en bestuur alles, Hy regeer. God het mos Sy koninkryk, die ganse kosmos aan ons verhuur of geleen en dit aan ons toevertrou sodat ons dit moet bewerk en bewaak. Dit is eintlik eers nadat ons ‘n week se eerlike harde werk gedoen het, dat ons die rusdag kan vier. As ons dan saam met die Here kan rus en saam kan terugkyk op ons klein bydraetjie aan die bou van Sy koninkryk, dan kan ons met blydskap nadink oor die groot dade van God. Dan kan die groot heilsdade van God opnuut ‘n werklikheid word in ons...