Romeine 8:9-11 en Kollosense 1:24-29

‘n Mens se lewe bestaan grotendeels deur momente. Sogenaamnde “mylpale” wat jy vir die res van jou lewe aan terugdink en wat jy onthou. Dinge wat gesê is en dinge wat gedoen is tydens sekere momente van jou lewe.

Hierdie gebeurtenisse is dalk nie vir iemand anders noemenswaardig of belangrik nie, en iemand anders kan jou groot oomblik dalk afmaak as nikseggend of onbelangrik....maar dit gaan oor wat JY daarvan maak. Dit gaan oor wat vir JOU belangrik is.

Wanneer mens hierdie moment van verskillende mense vergelyk met mekaar is dit interressant hoe verskillend mense kan wees maar ook terselfdertyd hoe eenders mense kan wees, veral ten opsigte van dinge soos ervarings, verwagtinge, vrese ens. Op die ou ent moet ons mekaar eerder vra: “Wat maak jy met hierdie momente van jou, en wat het jy daaruit geleer. Het dit enige impak op jou lewe, jou toekoms?”

Ongelukkig is dit nie heeltemal so maklik nie, juis omdat ons mos nie maklik vir mekaar vertrou met ons “eie” goed nie. Ons is eintlik baie geheimsinnige wesens, ons lot hier in die Gamtoos.

Dis mos nie altyd lekker as mense van jou “goed” weet nie, en juis daaroor wil baie van ons net sekere goed maar vir onsself hou. Elkeen van ons het mos maar ons eie kwota geheime wat ons met ons saamdra...

Maar hier in Kollosense praat Paulus van geheime van God wat nou openbaar word.... Onmiddelik kan ons mos met die Here dan identifiseer, want Hy het ook Sy geheime, of hoe?

Baie geleerdes het oor die eeue heen gedink dat hierdie geheime van die Allerhoogste te make het met God se plan vir die eindtye en dat hier dan nou gepraat word van sekere planne wat dan nou openbaar gaan word.... Maar eintlik is dit baie eenvoudiger as dit, maar tog steeds kompleks.... dit gaan hier oor Jesus Christus.

Jesus is die sentrale tema hier. In Jesus het ons nou die ware karakter van God vir die eerste keer van aangesig tot aangesig gesien en in Jesus sien ons as mens nou uiteindelik wat God se plan met die mensdom is en natuurlik waarheen Hy met ons almal op pad is.

Paulus kom sê vir ons ons hier baie duidelik dat ons nou kan en verseker moet weet wat God se plan vir ons is.... Jesus, Jesus, Jesus!

In ons lewens het ons elkeen verskeie geleenthede gekry om allerhande keuses te maak. Party van ons maak goeie keuses en ander van ons maak meer as gereeld slegte keuses....maar as ons hier reg lees dan sien ons dat God deurentyd, deur ons hele lewe deur vir ons kies. Hy kies vir ons ‘n ander realiteit. Hy kies vir ons ‘n ander opsie as wat ons onsself ooit kon voorstel of kon nastreef. Sy keuse en uiteinde vir ons is niks anders as die heerlikheid self nie! Hy het ons gekies om Sy draers te wees. Hy het ons gekies om Sy woning in ons te maak. Nog lank voor ons kon kies of kon vra het God vir Jesus na ons toe gestuur....om vir ons Immanuel te wees, om vir ons letterlik God met ons te wees!

Die hele ironie is egter dat ons elkeen dit weet en dat die meeste van ons al lankal hierdie geheim van God weet....maar dis asof ons nog iets mis. Dis asof daar nog iets weg is in ons lewe. Ons lewe baie keer lewens wat eintlik wil verklaar “nog nie”, of “amper, maar nog nie stamper”. En dit is juis waar die spanning in kom, want God het ons juis só gemaak om ‘n “nog nie” lewe te ly. Spanning juis omdat ons sensitief is vir hierdie gedagte, maar dat baie van ons afgely word van die waarheid, van die heerlikheid. Spannning omdat baie van ons ongelukkig nog deur ons sondige natuur beheers word (Rom8:9).

Maar God se alternatief vir dit is dat ons deur Sy Gees beheers word! Dis ook so maklik want God se Gees is in ons! So hier verstaan ons dit hopelik nou uiteindelik: Die een keuse wat jou hele wese se welstand nou en in die toekoms bepaal is die keuse om Jesus in jou hart in te nooi.....

Wat gaan in jou hart aan vanoggend. Is dit dalk gevul met allerhande onnodige gevoellens, gevoellens van liefde of haat, van spyt of trots, van angs of vrede? Is jou hart gevul met ‘n loflied vir die Een Gees van God, vir die Seun van God, vir Immanuel?

Dis nou die tyd, twee weke voor ons baie spesiale diens net voor Goeie Vrydag die Donderdagaand, om seker te maak oor hierdie saak. Om jouself voor te berei, om jou hart oop en ontvanklik te maak vir Jesus ons Verlosser. As jy dit nie gaan doen nie, as jy nie hierdie moment gaan aagpryp nie... gaan jy niks anders hê as bloot die onrustige versekering van ‘n doodgewone luilekker langnaweek tydens Paasfees....en die jammerte is dat jy dalk weer die punt van dit alles gaan mis.....

Galasiërs 3:26-4:1-7

Het julle al ooit daaraan gedink dat julle familie is van Abraham? Jy stem dalk nie saam nie, want jou eerste reaksie is dat jy mos nie ‘n Jood is nie, jou neus is ook nie eers krom nie....Maar tog, ons is elkeen deel van sy nageslag en ons is sy erfgenaam!

“n Mens sien baie keer sulke klein advertensies in party koerante dat iewers van oorsee of die een of ander eksotiese plek soek hulle die nasate en familie van so en so. Baie keer gaan dit oor iemand wat dood is, en nou is daar ‘n erfporsie wat tussen die nasate verdeel moet word, en nou moet hierdie nasate kontak maak en bewys van afkoms lewer, sodat hulle kan erf. Daar is gewoonlik ook nog ‘n waarkuwing by wat sê dat jy so spoedig moontlik moet kontak maak aangesien daar ‘n beperkte tyd is om deel te hê aan die verdeling!

Sou dit dan nie heerlik gewees het om nou so ‘n gelukkie te kon kry nie. Dalk is die kans daar dat ek ‘n klein ou plasie kon erf met ‘n oulike ou wynkerldertjie en wingerde en die plaas grens aan die middelandse see, en..... en ...o ja die preek.....

Hier vanoggend , lees ons in die Bybel, dat ek ‘n erfgenaam is – ‘n dubbele erfgenaam – van Abraham en van Jesus Christus! My naam en jou naam staan geskrywe in Abraham en in Jesus se testament! En so is ons skatryk!

Paulus skryf hierdie brief om een ding baie duidelik te stel: “ ‘n mens word nie gered omdat jy die wet – die gebooie van God – onderhou nie, maar omdat jy in Jesus Christus glo!”

Klaarblyklik was daar in Galasië ‘n klompie Christen-Jode  wat nou vir die ander gelowiges wat nie van Joodse afkoms was nie, maar uit die heidense volkere tot geloof gekom het, geleer en gesê het dat dit nie genoeg is dat hulle net die evangelie van Jesus glo nie, maar dat hulle ook nog die wet van Moses moet onderhou om gered te word.

Hoor jy dit? Die bloed van Jesus was nie genoeg nie! – dit alleen kon hulle nie red nie- hulle moes ook nog die wet gehoorsaam – dan eers was die verlossing eg en waar! En dis juis hierteen  dat Paulus homself baie sterk uitspreek: Dis tog mos nie waar nie! Dit is ‘n vreemde, ‘n ander evangelie! Daarom is dit ‘n valse evangelie(1:9) In vers 2:15-16 stel hy dit duidelik: “Ons is Jode van geboorte en nie sondaars uit die heidene nie. En tog weet ons dat ‘n mens nie van sonde vrygespreek word deur die wet van Moses te onderhou nie, maar alleen deur in Jesus Chrsitus te glo. Ook ons het tot die geloof in Chrsitus Jesus gekom, en dit is hoe ons vrygespreek is: deur in Christus te glo en nie deur die wet te onderhou nie, want geen mens word vrygespreek op grond daarvan dat hy die wet onderhou nie.”

In 3:6 bring hy nou ook vir vader Abraham by: Selfs hy – die voorvader van alle gelowiges, het geglo en is daarom vrygespreek, nie omdat hy die wet gehou het nie(daar was nog nie eers toe ‘n wet nie, want Moses het eers 400jaar later gelewe!). Nee, hy het in God geglo, en God het hom vrygespreek! En daarom is almal wat in God glo, kinders van Abraham. Meer nog: omdat die Skrif vooruit geweet het dat God ook mense wat nie Jode is nie, sou vryspreek as hulle glo, het die Skrif al lank gelede vir Abraham die goeie nuus gebring: “In jou sal die nasies gesëën word! (3:8, Gen.12:3).

Nou gaan Paulus nog verder: “God het Sy beloftes aan Abraham en aan sy nakomeling gegee”. Daar staan nie “nakomelinge” nie, maar “en aan jou nakomeling”, net een , en hierdie een is Christus (3:16). Ja, daar was ‘n tyd dat die wet gegeld het- dat die wet die mense as’t ware vasgevang en bewaak het en oor hulle toesig gehou het sodat hulle nie vir God verlore sou gaan nie- maar net totdat die nakomeling van Abrham- Jesus Christus- gekom het. Nou geld die wet nie meer as middel van verlossing nie- nou geld slegs die geloof in Jesus Christus! En mense wat so glo, word gered en deel in die seën wat Abraham ontvang het, sê Galasiërs.

Hoor jy dit goed? Ek en jy- wat in Jesus glo- deel nou in dieselfde seëninge as waarin Abraham gedeel het. En ons is familie van Abrham omdat ons deel gekry het aan Sy Nakomeling, Jesus Christus.

Die vraag is nou: “Wanneer het ons aan Hom – die Nakomeling Jesus Christus- deel gekry?....By ons doop! Ja, jy’t reg gehoor: By jou doop het jy deel aan Jesus Christus gekry!.....Deur ons doop

Is ons met Christus verenig(3:27)- en is ons in Sy dood en opstanding ingelyf-kry ons deel daarvan

Het ons deel van Christus geword(3:27)- Sy eiendom, is ons vir Hom gemerk

Het ons deel geword met alle ander gelowiges in Christus(3:28)

Het ons nakomelinge van Abraham en erfgename van God se beloftes geword(3:29)

Nakomelinge van Abraham? Wat maak Abraham nou hier? Wat maak hom so belangrik? Wat het die doop nou met Abrham en God se beloftes aan hom te maak? Natuurlik was Abraham vir ons die voorbeeld: “Hy het geglo, en so deel van die verlossing gekry- dit het ons mos nou al gehoor. Maar daar is meer as dit: Abraham was ook in ‘n baie spesiale verhouding met God gewees- die Bybel noem dit ‘n verbond.

Verbond kan jy ook met kontrak, ooreenkoms, verdrag vertaal, en die Bybel is vol van sulke verbonde-ooreenkomste- wat God met mense gesluit het. Die een wat God met Abraham in Genesis 12 gesluit het, staan as die Abraham-verbond of die genadeverbond bekend- en die voorvoegsel genade-dui daarop dat God van die begin af hierdie verbond bedoel het as die verbond waarin Hy alle nasies wou opneem-alle mense, sonder aansien des persoons of afkoms, wat soos Abraham in God glo.

Die doop lyf nou almal wat glo- ook ons-by hierdie genadeverbond in, ons is nou erfgename kragtens die belofte van God. God kom sê dus vanoggend vir jou en vir my, en veral ook vir ........ dat ons deel het aan hierdie kontrak- ons name staan daarin geskryf- want dis ‘n kontrak met die gelowige Abraham en (toe nog) sy ongelowige nageslag.

Ons praat in ons tyd in die kerk baie oor die viering van ons kindertyddoop- en baie van ons het die begeerte om (na al die jare?) iets te ervaar en te beleef van hierdie wonderlike ding wat kleintyd al met ons gebeur het. Ek hoor vanoggend in Galasiërs 3 dat ons elke dag ons doop kan-nee moet-vier onder andere hierdie drie dinge te doen:

Om soos Abraham in die geloof te leef en God in en vir alles te vertrou

Om as deel van Abraham se nageslag tot seën vir ander mense te wees

En om baie groot erns te maak met die eenheid tussen gelowige broers en susters en ter wille daarvan grense oor te steek....

Dis belewing...ervaring....viering!

En waarom nie? Ons het mos niks om te verloor nie! Immers het ek en jy en ook klein...... daar agter in die moederskamer baie meer as ‘n klein plasie teen die Middelandse see wat vir ons wag! Hoe sing Jan de Wet? “My huis in die hemel is al lankal klaar!

Johannes 14:7-8 en Genesis 1:26

Hoe lyk God? Is dit nie ‘n vraag wat ons almal al gevra het nie? Miskien is ons versigtig om dit in woorde uit te druk, maar dit is iets waaroor ons al baie gedink en gewonder het. Kinders vra dit soms. Dit is natuurlik. Ons dink mos almal by wyse van beelde en ons beelde is gebasseer op ons waarnemings.

Nou is dit so dat ons goed weet dat ons nie beelde van God behoort te maak nie. Ons sê dan ook so maklik dat ons nie beelde maak nie, want niemand hou tog ‘n beeld van God in sy/haar huis aan nie. Tog het ons maar almal so ‘n beeldjie in ons kop. Ons dink oor God en het ons idée oor wie God is.

Deur die eeue heen wou mense so graag weet hoe God lyk. In Johannes 14:8 lees ons dan ook dat Filippus sê: “Here, wys vir ons die Vader, en dit is vir ons genoeg”. Selfs die dissipels wou weet hoe die Vader lyk. En dit nie aan die begin nie, nie toe Jesus hulle geroep het en hulle die pad saam net Hom begin loop het nie, maar eers na bykans 3 jaar. Toe Jesus al 3 jaar met hulle gepraat en hulle geleer het. Hierdie woorde kom voor in Jesus se afskeidswoorde aan Sy dissipels. Al wat hulle wil hê, sê Filippus, is om die Vader te sien.

Jesus antwoord Filippus: “Ek is al so lank by julle, en ken jy My nie, Filippus? Wie My sien, sien die Vader.” Hiermee beklemtoon Jesus die wesenseenheid tussen Hom en die Vader.

In Sy antwoord gaan Jesus dan voort deur te verwys na Sy woorde en Sy werke. Die klem val dis nie op die fisiese nie, maar op die Persoon van Jesus  en die Persoon van die Vader. Wie na Jesus luister, hoor die woorde van die Vader. Wie na die werke van Jesus kyk, sien ook die werke van die Vader. Hiermee beklemtoon Jesus waarom dit eintlik gaan en behoort te gaan: nie die fisiese voorkoms nie, maar die woorde en die dade.

Hoe dikwels het Jesus nie met die dissipels gepraat nie. Wat het Hy hulle nie alles geleer nie? Het die skares nie na Jesus gestroom om na Hom te luister nie? Was die mense nie verbaas oor Sy woorde nie? Van jongs af het Hy die mense, selfs die Skrifgeleerdes, verbaas met Sy woorde: Sy kennis en insig; Sy nuwe sienings en interpretasies.... die besondere wyse waarop Hy gepraat het. Jesus wyk af van die gewone van Sy tyd. Hy bied nie lang en ingewikkelde beredenerings en kom nie tot ‘n nuwe klomp bepalings nie. Met verhale onderrig Hy, met liefde praat Hy. Met deernis reik Hy uit na ander. Hy is nie skerp veroordelend nie, maar liefdevol, nadertrekkend. Hy bring nie boodskappe van veroordeling, hou Hom nie heeltyd besig om te sê hoe sleg die mens is en hoe verskriklik die hel en die oordeel wat wag, is nie. Hy praat van die koninkryk van God wat naby is, van die ewige lewe wat hulle nou reeds kan beërf. In liefde vergewe Hy. Hy bring die boodskap dat God die wêreld so lief gehad het dat Hy Sy Seun gestuur het sodat elkeen wat glo nie verlore sal gaan nie, maar die ewige lewe sal hê.

Inderdaad praat Jesus soos ‘n Vader: Met erns en insig, met deernis in liefde. Soos die Vader, praat Jesus. In Sy woorde hoor ons die stem van die Vader: die woorde wat Ek met julle praat, praat ek nie uit my eie nie, maar dit kom van die Vader wat in My bly (Joh 8:10). Hoor ons God nog elke dag praat?

Jesus gaan voort deur daarop te wys dat die dissipels God sien in Sy werke. Uit die dade van Jesus leer ons God ken. Kyk na My werke en julle sien wie God is, het Jesus gesê. Nou begryp ons hoekom Johannes soveel klem gelê het op die werke van Jesus.

Nou wat het Jesus gedoen? Hy verander water in wyn, Hy het siekes gesond gemaak, Hy reik ‘n helpende hand uit  na diegene in nood, Hy slaan Sy arms om die skouers van die wat verwerp en verag is, Hy bied ‘n skouer vir die wat treur, Hy rig dooies op, Hy voed die hongeriges...so kan ons aangaan. Hy het gekom om te dien en Sy lewe te gee as die losprys vir ons.

So het Jesus vir ons kom wys wie God is. In Hom kon almal God sien. So lyk God en so tree Hy op.

Maar sou ons kon vra: Wat van vandag?

In Genesis 1 lees ons dat God die mens geskep het na Sy beeld. Die woord wat hier gebruik word is (shelem) wat skaduwee beteken. As God die mens maak, dan maak Hy nie die mens om soos Hy te lyk nie, die mens is nie ‘n afbeelding van God nie, maar eerder ‘n skadubeeld. Daar is twee aspekte van belang: “n skaduwee kan nie alleen staan nie, en ‘n skaduwee vestig die aandag op die een wie se skaduwee op die grond val.

Om mens te wees, beteken dan om aan God self gebonde te wees. Soos die skaduwee nie aleen kan staan nie, en ons skaduwee onlosmaaklik aan ons gebonde is, is ons gebonde aan God. Ons kan nie sonder God leef nie, en sonder God kan ons nie mens wees nie, en om mens te wees behels dat ons die aandag moet vestig op God. As ons ‘n skaduwee sien, kyk ons onwillkeurig op om te sien wie aan die kom is. So moet ons ook ander laat opkyk na God. Ander moet bewus wees van die teenwoordigheid van God as hulle ons sien en hoor.

Dit is wat Jesus hier sê. In ons woorde moet ander ook die woorde van God hoor. In ons werke moet ander die werke van God sien. Ons, die skaduwees van God, is mos in Christus aan God gebonde. In Jesus het ons weer die skaduwees van God geword, die afskynsels van God op aarde.

Met die koms van Jesus na die aarde het God hande en voete en ore en oë gehad; Hy het hier geloop en gepraat en gewerk. God het mens geword. Maar nou is God nie meer so hier nie. Maar God is nog hier. Ons moenie ver na Hom gaan soek nie. Hy is hier teenwoordig in en deur Sy kinders. Nou het Hy weer hande en voete en ore en oë. Nou lag en huil, en praat en werk Hy nogsteeds hier op aarde; in en deur Sy kinders. Ons is Sy afskynsels.

Waar is God? Kyk rondom jou. Hy is hier. In ons woorde moet ander die stem van God hoor. In ons werke moet ander die dade van God sien.

Die tweede gebod sê dat ons nie beelde van God maak en dit aanbid nie. Genesis 1 en Johannes 14 roep ons op om beelde van God te wees; om vir almal te wys hoe God lyk, hoe God praat en hoe God werk...