2 Konings 6:8-17

Vanoggend se gedeelte begin met die verwysing na die oorlog tussen Aram en Israel. Geen melding word gemaak van die tydstip, redes of betrokke konings nie. Daar word nie baie uitgewy oor die detail nie.

 Maar die profeet Elisa, speel egter ‘n baie belangrike rol… Vanweë sy besondere bonatuurlike gawes is hy in staat  om die koning van Israel vooraf te waarsku om nie na sekere plekke te trek nie. (vers 11-140). Die Aramese koning was naderhand rasend en vermoed verraad in sy eie geledere.

Na die Naaman episode was Elisa goed bekend onder die Arameërs. Een van die Aramese offisiere hierhinner die koning aan Elisa se gawes en daar word besluit om die man van God onmiddellik gevange te neem. Om die bedreiging wat Elisa vir hulle bide uit die weg te ruim.

 Uiteindelik word hy in Dotan opgespoor en ‘n groot mag word teen hom uitgestuur. Die hele stad word in die nag omsingel.Dis duidelik dat die koning van Aram geen kanse wou waag dat Elisa dalk kon ontsnap nie.

 Die volgende oggend is Elisa se slaaf baie onsteld en vreeslik bang toe hy wakker word en die groot beleëringsmag sien (vers 16-18). En mens kan hom seker ook nie verkwalik nie! Ons sou seker net so bang gevoel het, of hoe?

Maar let bietjie op: In teenstelling met sy slaaf is Elisa heeltemal kalm. Dit lyk asof hy hom glad nie steur aan die vreeslike berdeiging nie… Hoekom nie? Die antwoord is eenvoudig…. want hy vertrou op God. Met sy geloofsoog interpreteer hy die werklikheid anders as sy vreesbevange slaaf. Eers moet die slaaf se (geloofs)-oë oopgemaak word voor hy kon besef  dat die wat by hulle is, meer is as wat by die Arameërs is….

Dit is mos net so ook met ons in die lewe. Wanneer ons geloofs-oë toe is sien ons net die bedreigings en verdrukking en swaarkry en moeilikheid van die lewe raak. Dis baie keer asof ons net soos Elisa se slaaf voel asof ons in ‘n hoek vasgedruk word en daar geen uitkoms vir ons is nie.

Die kleinste dingetjie word vir ons so ‘n groot iets dat ons nie die lig aan die einde van die tonnel kan of wil raak sien nie, nie die donker wolk se goue rantjie kan sien nie.

Is dit nie so dat die lewe, ek verwys nou spesifiek na die volheid van die lewe waartoe elkeen van ons in staat is, wat ons in God het,  baie keer by ons verbygaan juis omdat ons toe oë deur die lewe gaan.Ons mis baie keer die grootste wonderwerke rondom ons,  en in ons eie lewens omdat ons meer soos Elisa se slaaf is en minder soos Elisa is.

Dis vir my baie keer ook asof mense ‘n doelbewuste keuse maak om so toe oë te leef. Dis asof baie mense partykeer vir God wil inperk deur te sê dat wonderwerke gebeur net nie meer nie.  Of dat iets onmoontlik is.

Dis asof mense dit baie keer so doen en beleef omdat hulle nie hulsef wil oorgee aan die mag en glorie van God nie… om maar net deur  die lewe te gaan op ‘n eentonige bestaans bootjie, en die “magic” die Almag van God mis te kyk, omdat ons dit nie kan of wil verstaan nie…

Wel die goeie nuus is dat niks vir God onmoontlik is nie. Ons aanbid die Lewende God vir Wie niks oonmoontlik is nie. Hy is tot alles toe in staat. Hy maak nog van die begin af die onmoontlike moontlik. Hy is in beheer van alles en almal…. Hy doen elke dag wondere reg rondom ons en met elkeen van ons. Al wat ons moet doen is om ons oë van geloof oop te maak.

Laat vanoggend nog die Heilige Gees toe om vandag jou oë oop te maak… soos wat Hy met vanoggend se doopouers gemaak het, die afgelope paar maande, soos wat Hy met soveel ander mense rondom jou al die afgelope jaar gemaak het! Maak jou oë oop en sien die Alamag van Here!!!!! Komaan, sien net die berge reg rondom ons hier in Patensie is vol perde en strydwaens van vuur! God is by ons….en Hy is besig met jou op hierdie oomblik.

Die uiteinde van Elisa se vertroue op God was ongelooflik gewees. Hy kon deur die lewe gaan sonder om te vrees, sonder om bang te wees. Hy kon wondere verrig en het dit ook op baie geleenthede gedoen. Hy was die toonbeeld vir ons gewees van hoe om op God te vertrou met ons hele lewe. Met alles wat ons is en het en droom om te wees.

Hy het homself totaal en al oorgegee aan die Almagtige God. Wat ‘n reuse geloofsheld en voorbeeld vir elkeen van ons. Hy was die wonderlike bewys dat dit net eenvoudig beter is om op God te vertrou, dat dit net eenvoudig sin maak om te vertrou op die leiding van God.

 Elisa se voorbeeld kom gee vir ons die vaste versekering dat waneer ons totaal  en al op God vertrou ons ook ons werklikheid hier in Patensie anders kan vertolk. Dat ons ook nie hoef moed te verloor en bang te wees vir die toekoms nie. Sy voorbeeld kom verseker elkeen van ons dat dit die moeite werd is om niks te vrees nie, en net op God te vertrou!

Maar ongelukkig kies te veel van ons om eerder soos Elisa se slaaf te wees. Om eerder elke keer die toekoms en uitdagings van hierdie lewe te vrees. Verseker het Elisa se slaaf daardie oggend in Dotan ‘n baie belangrike lewensles geleer, die vraag is nou net of jy dit nou ook deur hom geleer het. Gaan jy wag tot die vals beskerming wat jy rondom jou oor soveel jare opgebou het ook eers heeltemal inmekaar tuimel voor jy ook maar moet erken dat jy die pad byster geraak het?

slaaf wees? Of aanvaar jy nou saam met my, saam met vanoggend se doopouers die uitdaging om ‘n vreeslose Elisa te wees…’n Man en Vrou van God?

Johannes 1:29:34

Johannes die Doper was ‘n besondere man. Jesus het van hom gesê: “Ek sê vir julle, onder die wat uit vroue gebore is, is daar geen profeet groter as Johannes die Doper nie”.

Reeds in die Ou-Testament was daar die verwagting van geboorte, lewe en roeping van ‘n man wat die weg sou voorberei vir die koms van die Messias. Diegene wat gesmag het na die koms van die Messias, het uitgesien na die koms van die een wat die pad sou reguit maak vir die Messias. Nou het dit bewaarheid geword in die geboorte van Johannes die Doper. En juis om hierdie rede was hy ‘n besondere man.

Die geboorte van Joahannes die Doper was eweneens ‘n besondere geboorte. Sy geboorte is deur ‘n Engel van die Here aan sy bejaarde en kinderlose vader aangekondig. Soos die geval met Isak en Samuel was, was ook sy ontvangenis in die besonder ‘n genadegawe van God, omdat sy ma onvrugbaar was. Reeds vanaf sy ontvangenis was Johannes die Doper ‘n besondere man. Vanaf sy geboorte is hy vervul met die Heilige Gees.

Maar Johannes die Doper was veral ‘n besondere man, omdat hy ‘n besondere roeping gehad het om in die lewe te vervul. Hy moes die Wegbreider vir Jesus wees. Hy moes die volk voorberei vir hul ontmoeting met Jesus Christus. Onverskrokke en sonder om terug te deins, kondig hy die oordeel van die Here aan oor die volk en pleit hy by hulle om bekering.

In sy boodskap let hy nie op die mense nie. Suiwer bring hy die boodskap: Bekeer julle en glo. As die Farisieers en Saddusseers na hom kom luister, sê hy vir hulle: “Addergeslag, wie het julle aangewys om te vlug vir die oordeel wat aan die kom is? Selfs vir die koning deins hy nie terug nie. Hy bring die boodskap van God - al kos dit ook sy lewe. Want hy het nie vir homself  of sy eie belange geleef nie. Hy leef vir God.

 Hy gun homself nie eens die gemak van ‘n gereiflike woning en goeie klere nie. Nee! In die woestyn bly hy – van kameelhare maak hy vir homself klere. Sprinkane en wilde heuning was sy kos! “n Nederige, onaansienlike lewe het hy gelei. Eie belange was na die agtergrond geskuif. Dit gaan hier deur en deur maar om die eer van God.

Nou moet ons onthou dat die moontlikheid van selfverheffing vir hom baie groot kon wees. Die mense het gou besef dat hy ‘n besondere man was! In groot getalle stroom hulle na hom om na sy boodskappe te luister en deur hom gedoop te word. Maar Joahannes die Doper soek nie sy eie eer nie. Steeds verklraar hy uitdruklik: God moet meer word en ek minder!

Die priesters en die Leviete en Fariseërs stuur selfs na hierdie besondere man en vra of hy dan nie die Christus is nie. Die versoeking moes geweldig groot gewees het. Dink aan die verleiding daarvan. Maar uitdruklik verklaar Joahannes die Doper telkemale - ek is nie die Christus nie. Ek is alleen maar die wegbereider.

Johannes die Doper is ‘n besondere man omdat hy ‘n besondere boodskap gehad het. Rondom hierdie boodskap het sy lewe gesentreer. Hierdie boodskap het sy lewe deurdrenk en van hom ‘n besondere man gemaak. Hierdie alles veranderende en vullende boodskap is vervat in die woorde van ons teks: “Daar is die Lam van God wat die sonde van die wêreld wegneem!”

Dit was die boodskap wat Johannes die Doper uitgedra het. Soos ‘n wegwyser langs die pad wys hy met alles wat hy was en waaroor hy beskik het, in die rigting van Jesus Chrstus. Sy woorde het die mense hulle oë laat opslaan na die Verlosser. Sy lewe het gedui in die rigting van Jesus Christus – die Leidsman en Voleinder van geloof.

Die oordeelswoord was nie die laaste woorde van Johannes nie. Nee, as sy prediking by veroordeling geëindig het, was hy alleen maar ‘n doemprofeet en sou sy boodskap nie veel gewig gedra het nie. Nee. Hy kondig die oordeel aan om aan die eiegeregte volksgenote wat so ‘n skeinheilige lewe gelei het, die wit gepleisterde grafte, te toon dat daar in selfregverdiging geen regverdiging is nie. Dat hulle selfbelang ontmasker sal word. Dat daar maar een weg is: Jesus Christus. Daarom pleit hy ernstiger as wat hy oordeel aankondig dat hulle hulle hartgrondig moet bekeer en glo in die Lam van God wat die sonde van die wêreld wegneem!

Daar is die Lam van God: Jesus Christus. Die nederige en sagmoedige. Die een wat ter slagting gelei is en Hom nie verset het nie! Omdat Hy gekom het om ter slagting gelei te word. In die Ou-Testament bedeling moes daar elke dag ‘n lam geslag word ter versoening van die sondes van die volk. Nou stuur God self die lam – Sy Eniggebore Seun. Hy is self die Offer. Jesus bied Homself aan as offer. Hy bring die volkome offer. En dan nie alleen vir die sondes van Israel nie. Nee. Ter wille van die wêreld. Vir almal. Ook vir ons.

Die Lam van God kom om die sondes van die wêreld weg te neem deur dit op Hom te neem en deur Sy dood weg te neem sodat dit in die oë van God nie meer bestaan nie!

Johannes die Doper was ‘n besondere man omdat hy in ‘n besondere verhouding met Jesus gestaan het. Hy was die een wat gewys en uitgeroep het na die Lam van God. Maar ook Johannes die Doper was nie ‘n superman nie. Hy is eintlik maar slegs ‘n voorbeeld van wat God wil hê dat ons almal moet wees. Ja, die Woord van God roep ons op om wegbreiders te wees. Om ander voor te berei vir die Wederkoms van Jesus Christus. God wil ook dat jy ‘n besondere mens sal wees. En herin moet ons ook soos Johannes die Doper optree.

Om ‘n wegbreider te wees moet ons deur die Heilige Gees vervul wees. Uit onsself kan ons nie. Slegs as ons gevul is met die Heilige Gees van God. As ons nie vir onsself leef nie, maar vir God. Daarom mag hierdie lewe nie die bymekaarmaak wees van aardse skatte of eer en prestige nie. Nie ingestel op eie belange en eer nie. Nee, Lewe moet op God gerig wees. Uit Hom en deur Hom en tot Hom. Hy moet die middelpunt wees waarom my lewe draai.

Dan word ons opgeroep om die oordeel aan te kondig. Om die mantels van skyn af te ruk. Mense te wys op sonde en ongeregtigheid. Maar nie liefdeloos nie! Nie uit die hoogte te veroordeel nie. Ons mag nie ketterjagters word nie.

Nee, oordeel aankondig omdat ons ander liefhet en in dieselfde oordeel as hulle gestaan het! Oordeel omdat ons in liefde begaan is oor hulle lewens en veral hulle einde! Bowen-al: Wys op Jesus: Sê deur jou hele lewe: “Daar is die Lam van God wat alle sonde wegneem.

Ons lewens moet rigtingwysers wees. Ons daaglikse arbeid moet wys in die rigting van die kruis. Ons inspanning moet getuig van Jesus. Ons woorde moet wys op Jesus. Ons lewe en belydenis, woord en diens moet van Hom getuig.

In die Christelike Kerk is daar nie plek vir geestelike papbroeke nie. Ons word almal opgeroep om helde te wees. Nie uit eie krag nie, maar in die krag van Jesus Christus! Moenie apologeties wees nie. Tree kragdadig en onverskrokke op tot eer van die naam

Handelinge 1:9-11

Is dit nie so dat ons maar tot ‘n mate partykeer wegskram van die hemelvaart nie? Dit is asof Christene maklik praat oor die kruisiging van Jesus, moeiliker oor die opstanding van Jesus uit die dood en nog moeiliker oor die hemelvaart van Jesus.

Daar is dan ook baie wat sê dat die hemelvaart nie regtig plaasgevind het nie. Dit is natuurlik nie iets nuts nie. Van vroeg af was daar stemme wat opgegaan het en gesê het dat dit ‘n storie is wat die dissipels uitgedink het.

 Deesdae kom die historiese feite van die opstanding en hemelvaart dikwels in die spervuur. Daarop reageer mense dikwels deur te sê dat dit in die Bybel staan en die Bybel is tog waar en daarom moet dit waar wees. En dit is waar.

Vandag wil ek veral let op die betekenins van die opstanding en hemelvaart in die lig van die deurtog deur die Skelfsee en en verkskyning van God in die Ou-Testament. Dan wil ek dit deurtrek na die gebeure in die Nuwe Testament en toepas op ons situasie vandag hier in Patensie.

Die verhaal van die tog deur die Skelfsee is goed bekend. Ons ken almal die verhale in Eksodus oor die onderdrukking en verlossing uit Egipte en hoe die Israeliete by die Skelfsee uitgekom het. Daar het die Egiptiese leër hulle ingehaal en was hulle in ‘n baie groot krisis situasie. Dit het gelyk of hulle in ‘n doodloopstraat beland het: voor hulle was die see en agter hulle die oprukkende Egiptiese leërmag.

Hoe sou hulle ooit weer lewend hieruit kon kon? Dan lees ons hoe God die waters gekloof het en hulle droogvoets deur die see geloop het. Kort daarna het die see weer aanmekaar gevloei en is die Egiptenare gedood.

Nou is daar baie wat sê dat die uittog uit Egipte nie ‘n historiese berig is nie. So is die getalle van die Israeliete net te groot: dit beteken dat daar geen bevolkingsgroei van die tyd tot die tyd van Salomo was nie; dit sou onmoontlik gewees het dat so ‘n groot klomp mense in een nag uit Egipte kon trek, ensovoorts. As ons mooi na die verhaal kyk, dan sien ons dat hier eintlik vier verhaallae (ofverhaal moontlikhede)is.

In die eerste verhaallaag gaan dit om die stryd tussen die Here en die gode. Dit is parallel met die godestryd tussen gode van orde en die gode van chaos waarvan ons in baie ander verhale in die Bybel lees. Hier gaan dit dan om die fiet dat die Here die see, die woonplek en simbool van die gode van die doderyk en van chaos, middeldeur skeur en vernietig. So oorwin God oor die chaos. Die mag van die gode en van die doderyk word verbreek.

In die tweede verhaallaag gaan dit om swerwelinge wat in moerasse beland en deur ‘n groot waatermassa oorweldig word. Maar dan stuur God die oostewind wat die waters wegdryf sodat hulle gered word.

Die derde verhaallaag handel oor die verlossing van mense wat in ‘n militêre opersasie in die krissis beland het en wat dan gered word as God die waters kloof, hulle droogvoets deurgaan en die vyand in die waters omkom.

 Laastens vind ons in die verhaal tekens wat daarop dui dat dit kulties herdenk en gevier is. Ons moet dan nie enkelvoudig na die verhaal kyk en sê dat dit dalk nie histories kan wees nie. Hier word beklemtoon dat God Sy kinders gered het. Hy het hulle verlos deur die mag van die chaosgode en die dood te verbreek. Hy het hulle verlos uit die eksistensiele krisis waarin hulle hulle bevind het . Hy het hulle as volk verlos uit die noodsituasie waarin hulle hulle bevind het…

Dit het hulle jaarliks herdenk in die kultus- (dit is die georganiseerde aanbidding van die Here). As hulle dit doen, dan doen hulle dit met die wete dat dit nie hulle vaders is wat die Here uit Egipte verlos en met wie Hy ‘n verbond gesluit het nie, maar dat dit met hulle self is wat lewe en feesvier dat Hy ‘n verbond sluit. Die Here het ons verlos – daarom gebruik die skrywer onder andere die getalle van die volk op sy tyd. Hiermee word die historisiteit van die gebeure nie ontken nie. Daar word nie gesê dat dit nie gebeur het nie. Inteendeel, daar word gesê dat dit eintlik op verskillende vorme baie keer gebeur het en nou weer ‘n werklikheid word as hulle dit vier.

Dit is die basis waarop hulle geloof berus het. Dit is die grondslag van hulle lewe. Dit word dan meer as ‘n eenmalige gebeurtenis wat baie lank gelede plaasgevind het en wat met die tyd vervaag het. Dit word die basis waaruit hulle elke dag lewe. Die kernbelydenis wat hulle lewe bepaal.

Die kernbelydenis van die Ou-Testament word ook die kernbelydenis van die Nuwe Testament. Die kruisiging en opstanding van Jesus beteken die oorwinning oor die magte van die duisternis en die dood. Hy het deur Sy sterwe en opstanding die mag van die Satan verbreek; die dood oorwin. Hy het gekom om die mens te verlos uit die persoonlike krisisituasie waarin die mens hom bevind; om volke te bevry en Vryheid te bring. Dit word gevier in die nagmaal en in die doop.

So word die kruisdood en opstanding nie net historiese dade wat lank gelede plaasgevind het nie, maar word dit elke keer opnuut herhaal en geaktualiseer. Dit word ‘n werklikheid vir elkeen wat in Hom glo. Deur die belewing daarvan word dit opnuut historiese werklikhede wat my historiese werklikheid bepaal. Dit is die basis van ons geloof en lewe.

In die Ou-Testament lees ons dikwels dat die Here aan mense verskyn het. Die Godsverskynings het op verskillende maniere plaasgevind. Tog word dit dikwels beskryf dat God na die mens kom en aan die mens verskyn in ‘n wolk. So lees ons dat die Here aan Moses verskyn op die berg in ‘n wolk; dat Hy aan Elia verskyn in ‘n wolk.

In daardie tyd is dit gesê dat wolke van die hemel af kom. Dit is die woonplek van God kom en dat dit eintlik die voertuig is waarmee God na die mense toe kom. In die lig van die feit dat die verskyning van God dikwels met wolke gepaard gegaan het, is dit ook so dat hulle die teenwoordigheid van die Here met wolke verbind het. Soos die reenboog die simbool van Gods genade was en die teken dat God nie die wêreld met water sou verwoes nie, was wolke vir hulle die simbool van die teenwoordigheid van God. Waar daar wolke is, is God. Op die wolke kom Hy.

Hier vind ons dan ‘n ander interpretasie van die wolk: Jesus gaan weg in ‘n wolk. Hiermee word weereens die wesenseenheid tussen die Vader en die Seun uitgedruk. Soos God in die Ou-Testament gekom en gegaan het, so gaan Jesus op die wolk na die hemel en so sal Hy ook weer kom. So seker as wat daar wolke is, so seker is sy teenwoordigheid; Sy gaan en Sy koms. Daarop moes die volgelinge van Jesus steeds waaksaam wees en elke keer as hulle wolke sien, moes dit hulle herhinder aan die koms van Jesus.

Elke wolk moet die gelowige herhinder aan die hemelvaart en met verwagting laat uitsien aan die wederkoms. Ja, gelowiges moet nie aldag te stip vaskyk in hulle omstandighede en net op die grond bly vaskyk nie; gelowiges moet opkyk. En as ons wolke sien, moet ons weet: God is hier; Jesus het opgevaar en Hy sal weer kom.

Die gelowige is soos ‘n boer wat in tye van droogte met verlangende oë na die hemel kyk in die verwagting dat die wolke reën en lewe sal bring. So wag die gelowige op die teken van die teenwoordigheid van God en wederkoms van Jesus wat die begin van ‘n totale nuwe lewe sal inlui.

In ons tyd is daar ook talle mense wat die werklikheid van die opstanding en hemelvaart van Jesus ontken en dit wil afmaak as feëverhale of stories wat deur mense opgedis word. Netsoos in die tyd van die eerste Christene. Dit gaan egter om meer. Dit is die kern van ons geloof. Dit is die basis van ons lewe. Dit is nie iets wat tot die verre verlede hoort nie. Dit moet vandag nog en elke dag opnuut ‘n werklikheid vir ons word.

Soos ons elke dag die verlossing in Jesus moet ervaar, moet ons ook elke dag herhinner word aan die hemelvaart en elke dag met verlange uitsien na die wederkoms…